ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ, 11

 

Το κεφάλαιο αυτό μιλάει για τον Χριστό.

Ξεκινάει όμως με το πρόσωπο του Ιωάννη. Τι είναι ο Ιωάννης; Ο Χριστός τον περιγράφει με δυο κουβέντες αποστομωτικά: Είναι ο σπουδαιότερος από όλους τους ανθρώπους που έχει γεννήσει ποτέ γυναίκα.

Για τον Ιωάννη, αυτόν που κάποιοι λένε τρελό επειδή νηστεύει και κάνει άσκηση στην έρημο, για αυτόν τον Ιωάννη, μας αποκαλύπτει ο Χριστός, έχει μιλήσει η Γραφή. Δεν είναι τυχαίο πρόσωπο, αλλά είναι αυτός που ο λαός του Ισραήλ περίμενε για να ετοιμάσει τον δρόμο για τον Ερχόμενο.

Ο Ιωάννης δηλαδή κλιμακώνει μια περίοδο προετοιμασίας (ο Παύλος μας φανερώνει τον χαρακτήρα του Μωσαϊκού Νόμου λέγοντας πως είναι παιδαγωγός εις Χριστόν). Μετά τον Ιωάννη δεν έχει κάτι άλλο. Έρχεται κατευθείαν ο Χριστός και η βασιλεία των ουρανών.

Όλοι οι προφήτες και όλος ο νόμος προφητεύουν μέχρι τον Ιωάννη. Τότε, όλα ανακεφαλαιώνονται (για να χρησιμοποιήσω μια αρχαία Χριστιανική έκφραση) στο πρόσωπο του Χριστού. Όλα ανακεφαλαιώνονται, σα να επρόκειτο περί βιβλίου, στο πρόσωπο του Χριστού, αλλά και όλα πληρώνονται, όλα γεμίζουνε, από τον Χριστό.

Η βασιλεία ήρθε και «βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν».

Γι’ αυτόν τον λόγο, οι πόλεις οι οποίες απέρριψαν τον Χριστό όταν τις πλησίασε και θαυματούργησε μέσα σε αυτές, αυτές οι πόλεις που δοξάστηκαν με την παρουσία και το έργο του Χριστού, θα καταποντιστούν στην άβυσσο, γιατί δεν ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα Του, δεν τους «ξύπνησαν» τα σημεία και τα τέρατα που γίνονταν σε αυτές από τον Χριστό. Ακόμα και πόλεις με κακή φήμη θα έχουν καλύτερη μοίρα από τις ένδοξες πόλεις του Ισραήλ.

Οι σοφοί και οι συνετοί, λέει ο Χριστός, δεν μπόρεσαν να καταλάβουν. Δόξα πρέπει στον Θεό που αποκάλυψε τα μυστήριά Του στους φτωχούς, τους απλούς ανθρώπους και τους περιθωριοποιημένους της γης.

Ποιος όμως είναι ο Χριστός και ποια είναι η σημασία Του; Κανένας δε γνωρίζει τον Υιό παρά μόνον ο Πατήρ. Αλλά και κανείς δε γνωρίζει τον Πατέρα παρά μόνον ο Υιός και σε όποιον θέλει ο Υιός να Τον αποκαλύψει. Και αυτή η γνώση του Πατέρα, δίνει ανάπαυση σε όσους αναζητούν ανάπαυση.

Για να βρούμε ανάπαυση δηλαδή οι άνθρωποι, πρέπει να σηκώσουμε τον ζυγό του Χριστού. Παράδοξα πράγματα. Αλλά δεν πρέπει να απελπιζόμαστε, γιατί ο Χριστός είναι πράος και ταπεινός στην καρδιά. Μας αποκαλύπτει επίσης πως το φορτίο που δίνει σε αυτόν που σηκώνει τον ζυγό Του είναι ελαφρύ.

«ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν.»

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ, 5

Φτάνουμε σε ένα από τα πιο πυκνά κεφάλαια της Καινής Διαθήκης. Στο πέμπτο κεφάλαιο του Κατά Ματθαίον Ευαγγελίου ο Χριστός ξεκινά την επί του όρους ομιλία με τους περίφημους Μακαρισμούς. Ποιους μακαρίζει ο Ιησούς; Αυτούς που είναι απλοί στο μυαλό, αυτούς που πενθούν, αυτούς που είναι πράοι, αυτούς που πεινάνε και διψάνε για δικαιοσύνη, αυτούς που φέρνουν ειρήνη, αυτούς που τους διώκουν επειδή ζητάνε το δίκιο, αυτούς που τους κυνηγάνε και τους διαβάλουν επειδή Τον ακολουθούν.

Για αυτούς είναι η βασιλεία των ουρανών. Σε αυτούς απευθύνεται ο Υιός του Θεού. Αυτοί θα πλουτίσουν με ουράνιους θησαυρούς και ενώ θα ζουν σε δύσκολες συνθήκες θα βιώνουν ουράνιες καταστάσεις. Αυτοί είναι το φως του κόσμου και τα έργα τους θα λάμψουν σα φως στους ανθρώπους, φως που θα κάνει τον κόσμο να δοξάσει τον πατέρα τους. Αλίμονο όμως αν χαλάσουν στην πορεία. Όπως το αλάτι, όταν είναι καλό είναι απαραίτητο για το φαγητό, αλλά άμα χαλάσει, το πετάμε στα σκουπίδια.

Στη συνέχεια ο Χριστός εξηγεί πως δεν ήρθε για να ανατρέψει το έργο των προφητών, αλλά για να ολοκληρώσει αυτά που εκείνοι δίδαξαν και φανέρωσαν στους ανθρώπους. Οι διδασκαλίες των προφητών δε θα ακυρωθούν, αλλά η δικαιοσύνη των μαθητών του Χριστού πρέπει να υπερβαίνει κατά πολύ τη δικαιοσύνη των γραμματέων και των Φαρισαίων, δηλαδή να είναι διαφορετικής ποιότητας.

Πώς ολοκληρώνει το περιεχόμενο του Μωσαϊκού Νόμου; Ο Νόμος απαγόρευε τον φόνο. Ο Χριστός λέει πως είναι ένοχος όποιος οργίζεται έναντι του αδερφού του, είναι κατακριτέος όποιος πει τον αδερφό του ανόητο, είναι απόβλητος όποιος πει τον αδερφό του μωρό. Δεν μπορεί να έχει θέση μετά του Θεού κάποιος που έχει δημιουργήσει πρόβλημα σε κάποιον άλλο. Πρώτα πρέπει να παίρνουμε συγχώρεση από τον αδερφό μας και μετά να προσφέρουμε θυσία στον Θεό. Αν δεν τα έχουμε βρει με τον αδερφό μας, θα αντιμετωπίσουμε την αλήθεια του Θεού και αυτό είναι τρομερό.

Ο Νόμος επίσης απαγόρευε τη μοιχεία. Όμως ο Χριστός λέει πως όποιος δει τη γυναίκα κάποιου άλλου και την επιθυμήσει ήδη μοίχευσε μέσα στην καρδιά του. Το περιεχόμενο της καρδιάς μας καθορίζει και τη σχέση μας με τον Θεό. Το Καινό ήρθε και απαιτεί ριζική αλλαγή από τον άνθρωπο.

Το ίδιο και για το διαζύγιο. Όποιος διώξει τη γυναίκα του, εκτός για λόγους πορνείας, την κάνει να μοιχεύσει. Όποιος παντρευτεί γυναίκα που την έχει διώξει ο άνδρας της, μοιχεύει.

Το ίδιο και για τους όρκους. Όταν λέμε κάτι να το εννοούμε και να μην ορκιζόμαστε. Όχι μόνο δεν έχει νόημα να ορκιζόμαστε σε κάτι, αφού όλα ανήκουν στον Θεό και δεν είναι στην εξουσία μας, αλλά όλα αυτά είναι εκ του πονηρού. Ή είμαστε ειλικρινείς και υπηρετούμε την αλήθεια ή δεν είμαστε!

Το ίδιο και για την εκδίκηση και για την τιμωρία. Ο Χριστός μας καλεί να δίνουμε τόπο στην οργή και να μην αντιστεκόμαστε σε αυτούς που μας αδικούν.  «Σε όποιον σε χτυπήσει στο δεξί μάγουλο, γύρισέ του και το άλλο μάγουλο.» Μην απαντήσεις, μην εκδικηθείς, μην τιμωρήσεις. Σε αυτόν που σου ζητάει δίνε, και μην αποστραφείς αυτόν που θέλει να τον δανείσεις.

Το Καινό απαιτεί να αγαπάμε τους εχθρούς μας, να τους ευλογούμε, να τους βοηθάμε και να τους ευεργετούμε. Ο Θεός αγαπάει όλο τον κόσμο και ευλογεί τους πάντες. Ο ήλιος λάμπει και φωτίζει και ζεσταίνει και τους καλούς και τους κακούς. Τα παιδιά του Θεού είναι όπως ακριβώς και ο Θεός.

Είναι φανερό πως μια καινούρια εποχή εγκαινιάζεται στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο Θεός ήρθε στον κόσμο και έφερε τα πάνω κάτω.