Το κεφάλαιο αυτό μιλάει για τον Χριστό.
Ξεκινάει όμως με το πρόσωπο του Ιωάννη. Τι είναι ο Ιωάννης; Ο Χριστός τον περιγράφει με δυο κουβέντες αποστομωτικά: Είναι ο σπουδαιότερος από όλους τους ανθρώπους που έχει γεννήσει ποτέ γυναίκα.
Για τον Ιωάννη, αυτόν που κάποιοι λένε τρελό επειδή νηστεύει και κάνει άσκηση στην έρημο, για αυτόν τον Ιωάννη, μας αποκαλύπτει ο Χριστός, έχει μιλήσει η Γραφή. Δεν είναι τυχαίο πρόσωπο, αλλά είναι αυτός που ο λαός του Ισραήλ περίμενε για να ετοιμάσει τον δρόμο για τον Ερχόμενο.
Ο Ιωάννης δηλαδή κλιμακώνει μια περίοδο προετοιμασίας (ο Παύλος μας φανερώνει τον χαρακτήρα του Μωσαϊκού Νόμου λέγοντας πως είναι παιδαγωγός εις Χριστόν). Μετά τον Ιωάννη δεν έχει κάτι άλλο. Έρχεται κατευθείαν ο Χριστός και η βασιλεία των ουρανών.
Όλοι οι προφήτες και όλος ο νόμος προφητεύουν μέχρι τον Ιωάννη. Τότε, όλα ανακεφαλαιώνονται (για να χρησιμοποιήσω μια αρχαία Χριστιανική έκφραση) στο πρόσωπο του Χριστού. Όλα ανακεφαλαιώνονται, σα να επρόκειτο περί βιβλίου, στο πρόσωπο του Χριστού, αλλά και όλα πληρώνονται, όλα γεμίζουνε, από τον Χριστό.
Η βασιλεία ήρθε και «βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν».
Γι’ αυτόν τον λόγο, οι πόλεις οι οποίες απέρριψαν τον Χριστό όταν τις πλησίασε και θαυματούργησε μέσα σε αυτές, αυτές οι πόλεις που δοξάστηκαν με την παρουσία και το έργο του Χριστού, θα καταποντιστούν στην άβυσσο, γιατί δεν ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα Του, δεν τους «ξύπνησαν» τα σημεία και τα τέρατα που γίνονταν σε αυτές από τον Χριστό. Ακόμα και πόλεις με κακή φήμη θα έχουν καλύτερη μοίρα από τις ένδοξες πόλεις του Ισραήλ.
Οι σοφοί και οι συνετοί, λέει ο Χριστός, δεν μπόρεσαν να καταλάβουν. Δόξα πρέπει στον Θεό που αποκάλυψε τα μυστήριά Του στους φτωχούς, τους απλούς ανθρώπους και τους περιθωριοποιημένους της γης.
Ποιος όμως είναι ο Χριστός και ποια είναι η σημασία Του; Κανένας δε γνωρίζει τον Υιό παρά μόνον ο Πατήρ. Αλλά και κανείς δε γνωρίζει τον Πατέρα παρά μόνον ο Υιός και σε όποιον θέλει ο Υιός να Τον αποκαλύψει. Και αυτή η γνώση του Πατέρα, δίνει ανάπαυση σε όσους αναζητούν ανάπαυση.
Για να βρούμε ανάπαυση δηλαδή οι άνθρωποι, πρέπει να σηκώσουμε τον ζυγό του Χριστού. Παράδοξα πράγματα. Αλλά δεν πρέπει να απελπιζόμαστε, γιατί ο Χριστός είναι πράος και ταπεινός στην καρδιά. Μας αποκαλύπτει επίσης πως το φορτίο που δίνει σε αυτόν που σηκώνει τον ζυγό Του είναι ελαφρύ.
«ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν.»
Διαβάζοντας τις Γραφές 