ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ, 10

Προσκαλεί ο Χριστός τους δώδεκα μαθητές και τους δίνει εξουσία να θεραπεύουν τον κόσμο. Πριν τους στείλει στην αποστολή τους, τους δίνει μερικές οδηγίες, προετοιμάζοντάς τους για την αποστολή τους.

Τι τους στέλνει να κάνουν; Να κηρύσσουν πως έφτασε η βασιλεία των ουρανών. Και να βοηθάνε τον κόσμο με τη δύναμη του Θεού, θεραπεύοντας τους αρρώστους, καθαρίζοντας τους λεπρούς, αναστένοντας τους νεκρούς, διώχνοντας τους δαίμονες.

Και τους λέει να τα κάνουν όλα αυτά δωρεάν, γιατί ο Θεός δωρεάν δίνει τα χαρίσματά Του.

Όμως, στο μήνυμα του Χριστού δε χωράει συμβιβασμός με τον κόσμο αυτόν. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Οι μαθητές θα κυνηγηθούν, θα διωχθούν, θα βασανιστούν, θα θανατωθούν. Ό,τι έχει κρυμμένο καθένας στην καρδιά του θα βγει στο φως. Όλοι θα τοποθετηθούν απέναντι στον Χριστό, είτε ακολουθώντας Τον, είτε κυνηγώντας Τον.

Ακόμα και οικογένειες θα διχαστούν.

Αλλά οι μαθητές δεν πρέπει να φοβούνται. Καταρχάς, ξέρουν από την αρχή πού μπλέκουν. Άμα συμπεριφέρθηκαν με αυτόν τον τρόπο στον Χριστό, οι μαθητές Του δεν μπορεί να περιμένουν κάτι καλύτερο. Έπειτα, όλα βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Επομένως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Αλλά και να χρειαστούμε κάτι, το Άγιο Πνεύμα θα το χορηγήσει. Ο Θεός μας αγαπάει και μας προσέχει.

Ο διωγμός μπορεί να είναι αναπόφευκτος, αλλά το κουράγιο δεν πρέπει να χαθεί. Όλοι θα τοποθετηθούν απέναντι στον Χριστό, και η τοποθέτησή τους αυτή θα καθορίσει την ύπαρξή τους για πάντα.

Αλλά πώς πρέπει να είναι ο μαθητής του Χριστού; Λεβέντης. Να μη βάζει πάνω από όλα την καλή γνώμη του κόσμου για το πρόσωπό του. Να αγαπάει την Αλήθεια τόσο ώστε να είναι διατεθειμένος να Την ακολουθήσει όπου τον βγάλει. Ακόμα και αν αυτό τον κάνει να χάνει το βόλεμα του. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Το βόλεμα θα χαθεί άμα ακολουθήσει κανείς την Αλήθεια. Αλλά το βόλεμα οδηγεί στον θάνατο, ενώ ο σταυρός οδηγεί στην ζωή.

Διαλέγουμε και παίρνουμε. Ο Χριστός, με την παρουσία Του, θέτει το πρόβλημα και σε αυτό το πρόβλημα όλοι θα τοποθετηθούμε. Ακόμα και αυτός που θα δεχτεί έναν δίκαιο άνθρωπο και του δώσει ένα ποτήρι κρύο νερό για τη δικαιοσύνη του, θα το βρει μπροστά του το καλό που έκανε και τον τρόπο με τον οποίο τοποθετήθηκε απέναντι στη δικαιοσύνη.

Ψαλμός 135

Μέχρι τώρα μου έχει κάνει εντύπωση στην Παλαιά Διαθήκη η ευαισθησία του Θεού. Θέλει πάντα να βοηθήσει τους ανθρώπους, όλους τους ανθρώπους, και να τους βγάλει από το αδιέξοδο της αδικίας αλλά και της αμαρτίας.

Χθες διάβασα έναν ψαλμό και θα ήθελα να μιλήσω για αυτόν σήμερα, γιατί νομίζω είναι πολύ αντιπροσωπευτικός ολόκληρης της Παλαιάς Διαθήκης. Οι Ψαλμοί είναι ίσως το πιο πυκνό σε θεολογία βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, και στο σημείο αυτό μοιάζει πολύ με τα Ευαγγέλια από την Καινή Διαθήκη.

Ο Ψαλμός 135 ξεκινάει έτσι:

ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· ἐξομολογεῖσθε τῷ Θεῷ τῶν θεῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ τῶν κυρίων, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ·

Πραγματικά, «εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ».

Ο μόνος που έκανε μεγάλα και θαυμαστά πράγματα, επειδή είναι ελεήμων. Αυτός που δημιούργησε τον ουρανό και τη γη, επειδή είναι ελεήμων. Αυτός που δημιούργησε την ξηρά και την θάλασσα, επειδή είναι ελεήμων. Αυτός που δημιούργησε τον ήλιο και τη σελήνη,  και έτσι έχουμε φως στη γη, επειδή είναι ελεήμων. Αυτός που έδωσε τον ήλιο να μας φωτίζει την ημέρα και τη σελήνη και τα αστέρια να μας φωτίζουν τη νύχτα, επειδή είναι ελεήμων.

Ολόκληρη η δημιουργία αποκαλύπτεται να στηρίζεται στο έλεος του Θεού. Είναι δηλαδή κάθε τι κτιστό μια αντανάκλαση, μια έκφραση, του ελέους του Θεού. Είναι πολύ σημαντική αυτή η αντιμετώπιση του κόσμου από την Παλαιά Διαθήκη. Ό,τι υπάρχει υπάρχει επειδή ο Θεός είναι ελεήμων. Από όλα όσα υπάρχουν, μπορούμε να μετάσχουμε στο έλεος του Θεού. Γι’ αυτό αξίζει να δοξολογήσουμε και να ευχαριστήσουμε τον Θεό, επειδή είναι ελεήμων.

Αυτός χτύπησε την Αίγυπτο και τους πρωτότοκους των Αιγυπτίων, όχι επειδή είναι δίκαιος, όχι επειδή ζητάει εκδίκηση, όχι επειδή απαιτεί τιμωρία, αλλά επειδή είναι ελεήμων. Το έχω διαπιστώσει και νωρίτερα, όταν διάβαζα τους Κριτές. Πράγματα που εκ πρώτης όψεως θα φαίνονταν βίαια στον σύγχρονο άνθρωπο, έχουν χαρακτήρα ελέους και δε γίνονται άνευ της αγάπης του Θεού.

Αυτός έβγαλε τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο, επειδή είναι ελεήμων. Αυτός διαίρεσε την Ερυθρά Θάλασσα, επειδή είναι ελεήμων. Αυτός πέρασε τους Ισραηλίτες μέσα από αυτήν, με το ισχυρό του χέρι, επειδή είναι ελεήμων. Αυτός καταπόντισε τον Φαραώ και τους στρατιώτες του, όχι επειδή είναι σκληρός ή βίαιος, αλλά επειδή είναι ελεήμων.

Αυτός έζησε τον λαό του στην έρημο, επειδή είναι ελεήμων. Αυτός χτύπησε ένδοξους βασιλιάδες, όχι επειδή προτιμάει τους Ισραηλίτες περισσότερο, αλλά επειδή είναι ελεήμων. Αυτός πήρε τη ζωή από ισχυρούς βασιλιάδες, όχι επειδή βρίσκει ανάπαυση στον θάνατο, αλλά επειδή είναι ελεήμων. Αυτός δίνει τη γη των Αμορραίων και της Βασάν στους Ισραηλίτες, επειδή είναι ελεήμων. Αυτός δίνει κληρονομιά στους Ισραηλίτες επειδή είναι ελεήμων.

Όχι μόνο η δημιουργία, αλλά και ολόκληρη η ανθρώπινη ιστορία βλέπεται μέσα από το έλεος του Θεού. Ο Θεός είναι Κύριος και της ιστορίας, όχι επειδή είναι ασύγκριτα δυνατός, αλλά επειδή είναι ελεήμων. Όλα τα ανθρώπινα αποκαλύπτονται στο έλεος του Θεού. Η ιστορία δεν αφήνεται στην τύχη, αλλά στο έλεος του Θεού.

Όταν ταπεινωθήκαμε, ο Θεός μας θυμήθηκε, επειδή είναι ελεήμων. Μας έσωσε από τους εχθρούς μας, επειδή είναι ελεήμων. Δίνει φαγητό σε κάθε ζωντανό οργανισμό και σε κάθε άνθρωπο, επειδή είναι ελεήμων. Ας ευχαριστήσουμε, ας υμνήσουμε, ας δοξολογήσουμε τον Θεό, επειδή είναι ελεήμων.

«εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ». Αμήν Κύριε.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ, 3

«Μετανοείτε, γιατί έφτασε η βασιλεία των ουρανών!» Με τα λόγια αυτά, στο τρίτο κεφάλαιο του ευαγγελίου, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής προετοίμαζε τον δρόμο του Κυρίου.

Στο κεφάλαιο αυτό ο Ιωάννης παρουσιάζεται ως μια ασκητική μορφή, με ένα πολύ υψηλό έργο, να προετοιμάσει τον λαό για τον Ερχόμενο Κύριο. Ζει στην έρημο, με ασκητικά ρούχα, τρώγοντας «ακρίδες και άγριο μέλι», δηλαδή εφαρμόζοντας μια βαριά νηστεία σε ένα περιβάλλον δύσκολο για τον άνθρωπο. Δε μιλάει για τον Θεό ζώντας στην πολυτέλεια των πόλεων και έχοντας οικονομικά οφέλη από αυτούς που τον άκουγαν. Είναι αυθεντικός εκπρόσωπος του Θεού στη γη και για αυτό καταφέρνει και ελκύει κοντά του χιλιάδες κόσμου.

Προς αυτόν πήγαιναν όλα τα Ιεροσόλυμα και όλη η Ιουδαία και όλα τα περίχωρα του Ιορδάνη, λέει το κείμενο. Προφανώς η αυθεντικότητά του έπειθε τους ανθρώπους. Δε βγήκε στην έρημο για προσωπικό όφελος, αλλά για να ζήσει αυθεντικά τον λόγο του Θεού. Θεολογία που δεν εναρμονίζεται με τη ζωή είναι κίβδηλη και ύποπτη. Ο Ιωάννης όμως ήταν αλλιώτικος.

Περί αυτού ο προφήτης Ησαΐας είχε πει: «Φωνή κάποιου που φωνάζει στην έρημο: Ετοιμάστε τον δρόμο του Κυρίου!» γιατί: «Θα φανερωθεί η Δόξα Κυρίου και κάθε άνθρωπος θα δει τη Σωτηρία του Θεού.» Πείτε στις πόλεις του Ιούδα: «Να ο Θεός μας! Να Κύριος! Κύριος έρχεται με ισχύ.» Έρχεται για να «ποιμάνει το ποίμνιό Του σαν ποιμένας και να μαζέψει με τα χέρια του τα αρνιά και να παρηγορήσει αυτά που κυοφορούν».

Ο Πρόδρομος λοιπόν του Κυρίου έχει εμφανιστεί και καλεί τον λαό σε μετάνοια. Πώς αλλιώς μπορούν οι άνθρωποι να δεχτούν τον Κύριο που έρχεται; Και πραγματικά, ο κόσμος ανταποκρίνεται, και πηγαίνει στον Ιωάννη και βαπτίζεται στον Ιορδάνη και εξομολογείται τις αμαρτίες του.

Ανάμεσα στον κόσμο βρίσκονταν και πολλοί Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι. Ο Ιωάννης ασυμβίβαστος τους κατακεραυνώνει: «Γεννήματα εχιδνών!» τους λέει. «Οχιές! Ποιος σας έδειξε τον δρόμο να αποφύγετε την οργή που έρχεται; Κάντε καρπό άξιο της μετάνοιας! Και μην σκεφτείτε «έχουμε πατέρα τον Αβραάμ», γιατί σας λέω πως ο Θεός μπορεί και από αυτές τις πέτρες να κάνει παιδιά του Αβραάμ!»

Ο προφήτης γνωρίζει την αλήθεια του Θεού και δεν την αποστρέφεται συμβιβαζόμενος με τους ισχυρούς και τους πλούσιους του κόσμου αυτού. Εμπιστεύεται πλήρως τον Θεό και εμπαίζει όλον τον ντουνιά. Όχι δεν υποκλίνεται μπροστά στους ισχυρούς, αλλά τους κατακεραυνώνει άφοβα. Τι να φοβηθεί; Ο ίδιος ο Κύριος έχει έρθει στην γη. Η Σωτηρία του Θεού έχει φτάσει.

«Η αξίνα βρίσκεται κοντά στη ρίζα των δένδρων. Όλα τα δέντρα που δεν κάνουν καλό καρπό θα κοπούν και θα πεταχτούν στη φωτιά!» Δεν έχει λοιπόν τίποτα να φοβηθεί από τους ισχυρούς και τους πλούσιους αυτού του κόσμου. Το τέλος τους έχει έρθει και αυτοί κοιμούνται.

«Εγώ σας βαφτίζω με νερό, για να μετανοήσετε. Αυτός που έρχεται μετά από μένα είναι ισχυρότερός μου. Δεν μπορώ να κρατήσω ούτε τα υποδήματά Του. Αυτός θα σας βαφτίσει με Άγιο Πνεύμα και φωτιά. Κρατάει στο χέρι του το εργαλείο με το οποίο θα καθαρίσει το αλώνι Του και θα μαζέψει το σιτάρι στην αποθήκη, αλλά το άχυρο θα το κατακάψει με φωτιά που δε σβήνει.»

Είναι προφανές ότι μιλάμε για μια κλιμάκωση της ανθρώπινης ιστορίας. Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο για την ιστορία της ανθρωπότητας. Και πραγματικά, το παλαιό δίνει τη θέση του στο καινό, όταν ο Ιησούς έρχεται στον Ιορδάνη για να βαφτιστεί από τον Ιωάννη.

Και πραγματικά, ο Ιωάννης εκπλήσσεται και τρέμει. «Εγώ έχω ανάγκη να βαφτιστώ από Σένα, και Συ έρχεσαι σε μένα;» Τον εμπόδιζε, γιατί δεν μπορούσε να διανοηθεί να βαφτίσει εκείνος Εκείνον. Ο Ιησούς όμως ανένδοτος: «Σταμάτα επιτέλους! Γιατί είναι πρέπον έτσι να εκπληρώσουμε κάθε δικαιοσύνη». Ώστε αυτό επιτάσσει η δικαιοσύνη του Θεού! Άλλη μια παράξενη χρήση της λέξης «δικαιοσύνη». Για άλλη μια φορά, η δικαιοσύνη του Θεού είναι έξω από την ανθρώπινη λογική, αλλά γίνεται κατανοητή από τους αγίους του Θεού. Ώστε είναι δίκαιο ο Μόνος Άγιος να βαφτιστεί από τον προφήτη του Θεού, το Καινό να πάρει τη σκυτάλη από το Παλαιό. Ο Ιωάννης πείθεται.

Αμέσως μόλις βαφτίζεται ο Ιησούς βγαίνει από το νερό και βρισκόμαστε μπροστά σε μία Θεοφάνεια! Ποιος μπορεί να εξηγήσει τι έγινε εκείνη τη μέρα στον Ιορδάνη; Ποιος μπορεί να καταλάβει τι εμπειρία περιγράφει ο ευαγγελιστής λέγοντας: «Ανοίχθηκαν οι ουρανοί! Και είδε το Πνεύμα του Θεού να κατεβαίνει σαν να ήταν περιστέρι και να έρχεται σε αυτόν! Και να, φωνή από τους ουρανούς να λέει: Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός στον οποίον βρήκα ικανοποίηση!» «Το γλυκό μου το παιδί, που με ευχαριστεί.»

Απίστευτα πράγματα! Τα ουράνια και τα επίγεια πλέκονται μεταξύ τους και ο δεσμός δεν μπορεί πια να διαλυθεί!  «Και θα φανερωθεί η Δόξα Κυρίου και κάθε άνθρωπος θα δει τη Σωτηρία του Θεού.» Η προφητεία εκπληρώνεται. Η ανθρώπινη ιστορία αλλάζει.