Ιωνάς, 3

Στο τρίτο κεφάλαιο ο προφήτης πηγαίνει στην μεγάλη πόλη και ξεκινάει το κήρυγμά του. Η πόλη είναι αρκετά μεγάλη και χρειάζονται τρεις μέρες για να πας από το ένα άκρο στο άλλο. Τρεις μέρες χρειάστηκε και ο Ιησούς για να δώσει τη σωτηρία στους ανθρώπους δια της Αναστάσεως.

Οι κάτοικοι της πόλης ανταποκρίνονται στο κήρυγμα του προφήτη και μετανοούν. Από τον πιο μικρό, μέχρι και τον ίδιο τον βασιλιά, αφήνουν στην άκρη τα πολυτελή ρούχα και φοράνε σάκους μετανοίας, σταματάνε το φαγητό και το ποτό και κάνουν νηστεία, και αφήνοντας την αδικία και την κακία προσεύχονται στον Θεό να τους λυπηθεί.

Και ο Θεός μετανοεί και δείχνει το έλεος Του στους κατοίκους της Νινευή. Να άλλο ένα κοινό του προφήτη Ιωνά και του Ιησού Χριστού: και οι δυο οδηγούν τους ανθρώπους στη σωτηρία, κηρύσσουν τη μετάνοια και βοηθάνε τους ανθρώπους να αλλάξουν ζωή και να σωθούν.

Ιωνάς, 1

Ξεκινάμε με το πρώτο μας βιβλίο από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Διάλεξα τον Ιωνά, ένα πρόσωπο που έχει συσχετιστεί με τον Χριστό.

Η ιστορία πάνω – κάτω είναι γνωστή. Ο Κύριος λέει στον Ιωνά να πάει και να κηρύξει στην μεγάλη πόλη Νινευή, γιατί οι άνθρωποι της πόλης αυτής έχουν γίνει πάρα πολύ κακοί. Ο Ιωνάς αρνείται, μπαίνει σε ένα πλοίο για να φύγει μακρυά, γίνεται τρικυμία, για να σωθούν ο Ιωνάς πέφτει στη θάλασσα, και βρίσκεται στην κοιλιά ενός κήτους για τρεις μέρες και τρεις νύκτες. Τελικά πηγαίνει στην Νινευή, οι κάτοικοι μετανοούν, ο Ιωνάς στενοχωριέται και ο Κύριος του δείχνει πώς Εκείνος βλέπει τους ανθρώπους.

Στο πρώτο κεφάλαιο βλέπουμε τον Ιωνά να φεύγει μακρυά από τον Κύριο αλλά ο Κύριος να μην τον αφήνει σε ησυχία, στέλνοντας μια δυνατή φουρτούνα στο πλοίο. Οι άλλοι επιβάτες έχουν αναστατωθεί, αλλά ο Ιωνάς κοιμάται. Τον ξυπνάνε και του ζητάνε να προσευχηθεί και αυτός στον Θεό του, μήπως και σωθούν.

Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται πως η φουρτούνα δεν είναι φυσιολογική και αποφασίζουν να βρουν ποιος φταίει για το κακό που τους έχει βρει. Βάζουν κλήρο λοιπόν, και ο κλήρος πέφτει στον Ιωνά. Τον ρωτάνε λοιπόν να μάθουν για ποιο λόγο συμβαίνουν αυτά τα πράγματα και αυτός τους εξηγεί πως λατρεύει τον Θεό, ο οποίος δημιούργησε τη θάλασσα και την ξηρά, και τους λέει και για ποιο λόγο έφευγε μακρυά.

Αυτοί τον ρωτάνε τι να κάνουν για να σταματήσει η καταιγίδα, και αυτός τους λέει να τον πετάξουνε στη θάλασσα. Εδώ βλέπουμε και ένα κοινό σημείο με τον Χριστό: και οι δυο διαλέγουν να θυσιαστούν για να σώσουν άλλους. Ζητάει λοιπόν ο Ιωνάς να θυσιαστεί για να μη χαθούν οι άλλοι επιβάτες, αλλά αυτοί προσπαθούν να βρουν κάποια στεριά για να τον αφήσουν. Δεν τα καταφέρνουν όμως και, τελικά, με φόβο και τρόμο παρακαλάνε τον Θεό να μη βάψει τα χέρια τους με αίμα αθώου ανθρώπου και τον πετάνε στη θάλασσα.

Η θάλασσα αμέσως ηρεμεί και οι επιβάτες φοβήθηκαν πολύ, άρχισαν να προσεύχονται στον Κύριο και Του πρόσφεραν και θυσία.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ, 10

Προσκαλεί ο Χριστός τους δώδεκα μαθητές και τους δίνει εξουσία να θεραπεύουν τον κόσμο. Πριν τους στείλει στην αποστολή τους, τους δίνει μερικές οδηγίες, προετοιμάζοντάς τους για την αποστολή τους.

Τι τους στέλνει να κάνουν; Να κηρύσσουν πως έφτασε η βασιλεία των ουρανών. Και να βοηθάνε τον κόσμο με τη δύναμη του Θεού, θεραπεύοντας τους αρρώστους, καθαρίζοντας τους λεπρούς, αναστένοντας τους νεκρούς, διώχνοντας τους δαίμονες.

Και τους λέει να τα κάνουν όλα αυτά δωρεάν, γιατί ο Θεός δωρεάν δίνει τα χαρίσματά Του.

Όμως, στο μήνυμα του Χριστού δε χωράει συμβιβασμός με τον κόσμο αυτόν. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Οι μαθητές θα κυνηγηθούν, θα διωχθούν, θα βασανιστούν, θα θανατωθούν. Ό,τι έχει κρυμμένο καθένας στην καρδιά του θα βγει στο φως. Όλοι θα τοποθετηθούν απέναντι στον Χριστό, είτε ακολουθώντας Τον, είτε κυνηγώντας Τον.

Ακόμα και οικογένειες θα διχαστούν.

Αλλά οι μαθητές δεν πρέπει να φοβούνται. Καταρχάς, ξέρουν από την αρχή πού μπλέκουν. Άμα συμπεριφέρθηκαν με αυτόν τον τρόπο στον Χριστό, οι μαθητές Του δεν μπορεί να περιμένουν κάτι καλύτερο. Έπειτα, όλα βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Επομένως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Αλλά και να χρειαστούμε κάτι, το Άγιο Πνεύμα θα το χορηγήσει. Ο Θεός μας αγαπάει και μας προσέχει.

Ο διωγμός μπορεί να είναι αναπόφευκτος, αλλά το κουράγιο δεν πρέπει να χαθεί. Όλοι θα τοποθετηθούν απέναντι στον Χριστό, και η τοποθέτησή τους αυτή θα καθορίσει την ύπαρξή τους για πάντα.

Αλλά πώς πρέπει να είναι ο μαθητής του Χριστού; Λεβέντης. Να μη βάζει πάνω από όλα την καλή γνώμη του κόσμου για το πρόσωπό του. Να αγαπάει την Αλήθεια τόσο ώστε να είναι διατεθειμένος να Την ακολουθήσει όπου τον βγάλει. Ακόμα και αν αυτό τον κάνει να χάνει το βόλεμα του. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Το βόλεμα θα χαθεί άμα ακολουθήσει κανείς την Αλήθεια. Αλλά το βόλεμα οδηγεί στον θάνατο, ενώ ο σταυρός οδηγεί στην ζωή.

Διαλέγουμε και παίρνουμε. Ο Χριστός, με την παρουσία Του, θέτει το πρόβλημα και σε αυτό το πρόβλημα όλοι θα τοποθετηθούμε. Ακόμα και αυτός που θα δεχτεί έναν δίκαιο άνθρωπο και του δώσει ένα ποτήρι κρύο νερό για τη δικαιοσύνη του, θα το βρει μπροστά του το καλό που έκανε και τον τρόπο με τον οποίο τοποθετήθηκε απέναντι στη δικαιοσύνη.