ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ, 10

Προσκαλεί ο Χριστός τους δώδεκα μαθητές και τους δίνει εξουσία να θεραπεύουν τον κόσμο. Πριν τους στείλει στην αποστολή τους, τους δίνει μερικές οδηγίες, προετοιμάζοντάς τους για την αποστολή τους.

Τι τους στέλνει να κάνουν; Να κηρύσσουν πως έφτασε η βασιλεία των ουρανών. Και να βοηθάνε τον κόσμο με τη δύναμη του Θεού, θεραπεύοντας τους αρρώστους, καθαρίζοντας τους λεπρούς, αναστένοντας τους νεκρούς, διώχνοντας τους δαίμονες.

Και τους λέει να τα κάνουν όλα αυτά δωρεάν, γιατί ο Θεός δωρεάν δίνει τα χαρίσματά Του.

Όμως, στο μήνυμα του Χριστού δε χωράει συμβιβασμός με τον κόσμο αυτόν. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Οι μαθητές θα κυνηγηθούν, θα διωχθούν, θα βασανιστούν, θα θανατωθούν. Ό,τι έχει κρυμμένο καθένας στην καρδιά του θα βγει στο φως. Όλοι θα τοποθετηθούν απέναντι στον Χριστό, είτε ακολουθώντας Τον, είτε κυνηγώντας Τον.

Ακόμα και οικογένειες θα διχαστούν.

Αλλά οι μαθητές δεν πρέπει να φοβούνται. Καταρχάς, ξέρουν από την αρχή πού μπλέκουν. Άμα συμπεριφέρθηκαν με αυτόν τον τρόπο στον Χριστό, οι μαθητές Του δεν μπορεί να περιμένουν κάτι καλύτερο. Έπειτα, όλα βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Επομένως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Αλλά και να χρειαστούμε κάτι, το Άγιο Πνεύμα θα το χορηγήσει. Ο Θεός μας αγαπάει και μας προσέχει.

Ο διωγμός μπορεί να είναι αναπόφευκτος, αλλά το κουράγιο δεν πρέπει να χαθεί. Όλοι θα τοποθετηθούν απέναντι στον Χριστό, και η τοποθέτησή τους αυτή θα καθορίσει την ύπαρξή τους για πάντα.

Αλλά πώς πρέπει να είναι ο μαθητής του Χριστού; Λεβέντης. Να μη βάζει πάνω από όλα την καλή γνώμη του κόσμου για το πρόσωπό του. Να αγαπάει την Αλήθεια τόσο ώστε να είναι διατεθειμένος να Την ακολουθήσει όπου τον βγάλει. Ακόμα και αν αυτό τον κάνει να χάνει το βόλεμα του. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Το βόλεμα θα χαθεί άμα ακολουθήσει κανείς την Αλήθεια. Αλλά το βόλεμα οδηγεί στον θάνατο, ενώ ο σταυρός οδηγεί στην ζωή.

Διαλέγουμε και παίρνουμε. Ο Χριστός, με την παρουσία Του, θέτει το πρόβλημα και σε αυτό το πρόβλημα όλοι θα τοποθετηθούμε. Ακόμα και αυτός που θα δεχτεί έναν δίκαιο άνθρωπο και του δώσει ένα ποτήρι κρύο νερό για τη δικαιοσύνη του, θα το βρει μπροστά του το καλό που έκανε και τον τρόπο με τον οποίο τοποθετήθηκε απέναντι στη δικαιοσύνη.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ, 9

Στο ένατο κεφάλαιο του ευαγγελίου, βλέπουμε κάποιους να φέρνουν με πίστη έναν παράλυτο άνθρωπο, με το κρεβάτι του, στον Ιησού Χριστό. Εκείνος γυρνάει στον άρρωστο και του λέει: «Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες». Ο άνθρωπος λαμβάνει θεραπεία εσωτερική, και αν και παραμένει άρρωστος στο σώμα, η καρδιά του δεν είναι πια διασπασμένη, αλλά ζει την των πάντων ενότητα.

Αλλά αντί να χαρούν οι άνθρωποι για αυτό που συνέβη, κάποιοι σκανδαλίζονται. Βλασφημάει, λένε, ο Χριστός, γιατί μόνον ο Θεός μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες. Αλλά δεν τολμούσαν να τον αντιμετωπίσουν στα ίσια, να του πουν «εμείς σεβόμαστε τον Θεό. Προσπαθούμε με ταπείνωση να ακολουθήσουμε το θέλημά του γιατί Τον αγαπάμε. Γιατί εσύ συγχωρείς αμαρτίες; Είσαι μήπως θεομπαίχτης; Θες να πλανέψεις τον κόσμο να ακολουθήσει εσένα και όχι τον αληθινό Θεό, τον οποίον ο λαός μας προσκυνά;»

Γιατί, άμα ήταν άνθρωποι του Θεού δεν ξεσηκώθηκαν στην αδικία και δεν μίλησαν στον Χριστό αντρίκεια; Αλλά ο Χριστός ξέρει τι σκέφτονται και τους απευθύνει τον λόγο: Τι είναι πιο εύκολο, τους λέει, να του πω σου συγχωρούνται οι αμαρτίες ή να του πω σήκω και περπάτα; Και τότε θεραπεύει τον άρρωστο άνδρα και από τη σωματική του αρρώστια. Ο κόσμος μένει άφωνος και δοξολογεί τον Θεό. Και ο Χριστός συνεχίζει την πορεία του.

Βρίσκει τον τελώνη Ματθαίο και του ζητάει να τον ακολουθήσει. Ο τελώνης τον ακολουθεί. Έρχεται για να θεραπεύσει και να ελεήσει τα παιδιά του Θεού. Όχι για να κρίνει και για να διαχωρίσει τους ανθρώπους σε θεοσεβείς και αμαρτωλούς. Βρίσκει άνθρωπο να έχει ανάγκη και τον βοηθάει χωρίς καν να του το ζητήσει. Είναι πράγματι πολύ μεγάλο πράγμα να σου λέει ο Υιός του Θεού «ακολούθα με».

Αλλά και πάλι κάποιοι σκανδαλίζονται. Πριν ήταν γραμματείς, τώρα είναι Φαρισαίοι. Ο θρησκευόμενος κόσμος της εποχής δεν φαίνεται να παίρνει χαμπάρι τι πραγματικά θέλει ο Θεός.  «Γιατί,» λένε στους μαθητές του, «ο δάσκαλός σας τρώει με τελώνες και αμαρτωλούς;» Και ο Χριστός τους ακούει και τους δίνει την απάντηση ο ίδιος, αποκαλύπτοντας το θέλημα του Θεού.

«Δεν έχουν ανάγκη γιατρού αυτοί που είναι μια χαρά,» του λέει, «αλλά αυτοί που πονάνε.  Τραβάτε μάθετε τι σημαίνει το «έλεον θέλω και ου θυσία» και μετά τα λέμε. Εγώ δεν ήρθα να καλέσω δίκαιους αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια.»

Σειρά τώρα των μαθητών του Ιωάννη να σκανδαλιστούν. «Γιατί εμείς και οι Φαρισαίοι νηστεύουμε πολύ, αλλά οι μαθητές σου δε νηστεύουν;» Αν η νηστεία σε ωφελεί, δεν κάθεσαι να κάνεις τέτοια ερώτηση που μειώνει τους άλλους. Αντίθετα, ευχαριστείς τον Θεό για όλα τα πράγματα. Μπορεί να ήταν μαθητές του Ιωάννη, αλλά Ιωάννης δεν ήταν.

Ο Χριστός τους απαντάει: «Μα γίνεται οι φίλοι του γαμπρού να πενθούν όσο είναι μαζί τους ο γαμπρός; Θα έρθουν μέρες, που θα τους πάρουν από κοντά τους τον γαμπρό, και τότε θα νηστέψουν».

Και συνεχίζει: «Κανένας δε μπαλώνει ολοκαίνουριο ύφασμα σε παλιό ρούχο γιατί θα σχιστεί χειρότερα, ούτε βάζουν καινούριο κρασί σε παλιούς ασκούς, γιατί θα σπάσουν οι ασκοί και τότε και το κρασί θα χυθεί και οι ασκοί θα χαλάσουν. Βάζουν όμως το νέο κρασί σε νέους ασκούς και έτσι συντηρούνται και οι ασκοί και το κρασί, το ένα διατηρεί το άλλο.»

Σα να τους λέει «ακούστε παιδάκια μου, πάω να κάνω κάτι καινούριο εδώ. Δε με βλέπετε; Όλος καινούριος είμαι και καινούρια πράγματα κάνω. Καλά τα παλιά, αλλά εδώ όλα γίνονται νέα. Μην κάνετε τέτοιες ερωτήσεις που και εσάς αδικούν και εμένα. Αν σας ελκύει το καινούριο, ακολουθήστε με. Αν προτιμάτε το παλιό, κανείς δε σας πίεσε να το αλλάξετε.»

Στη συνέχεια έρχεται ένας άρχοντας και τον προσκυνάει ζητώντας με πόνο ψυχής να αναστήσει την κόρη του που μόλις πέθανε. Και σηκώνεται ο Ιησούς να πάει να βρει το κορίτσι. Εν τω μεταξύ όμως, μια κυρία που είχε τον δικό της πόνο έρχεται και με πίστη στο Πρόσωπό Του ακουμπάει την άκρη του ρούχου του. Ο Ιησούς γυρνάει, την κοιτάζει και της λέει «Έχε θάρρος κόρη μου. Η πίστη σου σε έσωσε» και η κοπέλα θεραπεύτηκε.

Δεν αγαπάει τη δόξα των ανθρώπων ο Χριστός. Δε λέει «ξέρεις πόσο μεγάλος είμαι εγώ; Να, μόνο που ακούμπησες τα ρούχα μου θα γίνεις καλά». Αλλά συμπονά τον πονεμένο άνθρωπο. Συμπονά τον άρρωστο, τον φτωχό και τον κατατρεγμένο. Και τον ενθαρρύνει. Πολύ μεγάλο πράγμα να σου λέει ο Υιός του Θεού «έχε θάρρος! Κάνε κουράγιο!»

Πηγαίνει τελικά ο Χριστός στο σπίτι του άρχοντα και βρήκε εκεί κόσμο μαζεμένο. «Φύγετε», τους λέει, «το κορίτσι δεν πέθανε αλλά κοιμάται». Αυτοί όμως τον κορόιδευαν. Ε, άμα έχεις μεγάλη εμπιστοσύνη στο status quo κοροϊδεύεις όποιον το αμφισβητεί. Σα να λες «έλα μωρέ και συ καημένε. Τι μας λες τώρα; Εσύ θα αλλάξεις τον κόσμο;» Άμα ξέρεις όμως τι θα πει Θεός, ναι, αλλάζεις τον κόσμο. Πραγματικά λοιπόν, μας λέει το ευαγγέλιο, ο Χριστός ανέστησε το κοριτσάκι.

Συνεχίζει ο Χριστός να περπατάει και τον ακολουθούσαν δυο τυφλοί φωνάζοντας «ελέησέ μας, Υιέ του Δαυΐδ!» Τον ακολουθούσαν μέχρι που μπήκε στο σπίτι. Τότε γυρνάει και τους ρωτάει: «Πιστεύετε πως μπορώ να το κάνω αυτό;» Αυτοί του απαντάνε «ναι!» Ακουμπάει λοιπόν τα μάτια τους ο Χριστός και τους λέει «να γίνει όπως πιστεύετε». Και οι τυφλοί είδαν το φως και τον κόσμο. Τους προειδοποιεί όμως: «Μην το πείτε σε κανένα». Και αυτοί φεύγουν. Αλλά δεν σιώπησαν. Αντίθετα, τον δόξασαν στους ανθρώπους.

Όπως αυτοί έφευγαν, κάποιοι άλλοι έρχονταν και έφερναν στον Ιησού έναν δαιμονισμένο κωφάλαλο. Ο Χριστός τον θεράπευσε και αυτόν και ο απλός κόσμος έλεγε πως ποτέ άλλοτε δε φανερώθηκε στον Ισραήλ κανένας άλλος σαν και Αυτόν. Οι Φαρισαίοι πάλι έλεγαν πως διώχνει τους δαίμονες επικαλούμενος τον άρχοντα τον δαιμόνων. Μάλιστα. Το ακούσαμε και αυτό. Ο άρχοντας των δαιμόνων να θεραπεύει τους ανθρώπους αντί να τους σκλαβώνει και να τους κακομεταχειρίζεται χειρότερα και χειρότερα.

Αχ αυτοί οι θρησκευόμενοι. Μα εγκαταλείπουν την κοινή λογική και την συμπόνια για τους πονεμένους πριν γίνουν θρησκευόμενοι; Τι πράγμα είναι αυτό;

Και γύρναγε ο Χριστός τις πόλεις και τα χωριά διδάσκοντας στις συναγωγές και κηρύσσοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας και θεραπεύοντας κάθε αρρώστια και κάθε πρόβλημα που βασάνιζε τον κόσμο. Κοίταζε τον κόσμο ο Χριστός, και έμοιαζε ο κόσμος χαμένος και σε αδιέξοδο, σαν τα πρόβατα που δεν έχουν ποιμένα και τους λυπήθηκε και είπε στους μαθητές του: «Ο θερισμός είναι πολύς, αλλά λίγοι οι εργάτες. Να προσεύχεστε στον Άρχοντα του θερισμού να στείλει πολλούς εργάτες στον θερισμό του.»

Ο κόσμος έχει ανάγκη. Τι να σου κάνουν λίγοι άνθρωποι; Πολλοί άγιοι χρειάζονται για να ξεμπερδέψουν τον κόσμο, να ξεμπλέξουν τα ψυχολογικά του προβλήματα, να τον στηρίξουν, να θεραπεύσουν τον πόνο στην καρδιά του και να του δώσουν χαρά, να φωτίσουν τα σκοτάδια της ύπαρξής του και να τον οδηγήσουν στην αγκαλιά του Θεού.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ, 8

Στο όγδοο κεφάλαιο ένας λεπρός αρχίζει να προσκυνάει τον Ιησού και να του λέει: «αν θέλεις, μπορείς να με κάνεις καλά.» Φοβερή κουβέντα. Για να έχουμε μια ιδέα πώς είναι ένας λεπρός, έψαξα στο google και βρήκα την παρακάτω φωτογραφία:

 

 

Προφανώς η κατάστασή του ανθρώπου θα ήταν απελπιστική. Μιλάμε για μια εποχή που δεν υπήρχαν φάρμακα για τη λέπρα και που οι λεπροί ήταν απόκληροι της κοινωνίας. Δεν μπορώ να αντιληφθώ το βάθος του ανοίγματος μέσα στην καρδιά του που έκανε ο άνθρωπος αυτός, ο οποίος αντιλαμβάνεται πως ο Ιησούς μπορεί να τον κάνει καλά άμα απλώς το θελήσει… Προσκυνάει λοιπόν τον Ιησού και ανοίγεται σε Αυτόν.

Και ο Χριστός τον ακουμπάει και του λέει: «Θέλω, γίνε καλά!» Φοβερή η κουβέντα του Χριστού. Τι σχόλιο να κάνει κανείς εδώ…

Ο άρρωστος άνθρωπος γίνεται καλά και ο Χριστός του λέει να πάει στον ιερέα και να δώσει τις προσφορές που ορίζει ο νόμος σε μαρτυρία του θαύματος.

Έχουμε λοιπόν έναν πονεμένο άνθρωπο, που η αρρώστιά του του έχει αλλάξει τη ζωή, που ζητάει θεραπεία από τον Ιησού και Εκείνος τον θεραπεύει. Αλλά αμέσως μετά βλέπουμε και άλλον πονεμένο. Έρχεται ο εκατόνταρχος και ζητάει από τον Ιησού να κάνει καλά το παράλυτο παιδί του που βασανίζεται πολύ. Ο ανθρώπινος πόνος δεν έχει τελειωμό και ο Ιησούς ανταποκρίνεται. «Εγώ θα έρθω και θα τον θεραπεύσω» του απαντάει.

Μόνο να φανταστώ μπορώ τι μεγάλη χαρά θα έδωσε αυτή η απάντηση στον πατέρα του παιδιού. Όλοι καταλαβαίνουμε την αγωνία των γονιών για τα παιδιά τους. Ο πατέρας θα πρέπει να είναι πολύ χαρούμενος με την απάντηση που έλαβε. «Εγώ θα έρθω και θα τον θεραπεύσω».

Η απόκριση όμως του πατέρα είναι απρόσμενη. «Κύριε, δεν είμαι άξιος για να έρθεις στο σπίτι μου». Αντιλαμβάνεται την απόσταση που τον χωρίζει από την Αγιότητα και ταπεινώνεται. «Πες μόνο λόγο και θα γίνει καλά το παιδί μου». Τον έχει πείσει τόσο ο Χριστός, που είναι σίγουρος ότι αρκεί να το πει και το παιδί θα γίνει καλά.

Ο Χριστός θαυμάζει την πίστη αυτού του ανθρώπου. «Σε ολόκληρο το Ισραήλ, δε βρήκα τόση πίστη». Τι άνθρωπος ήταν ο εκατόνταρχος; Πόσο πολύ τον συγκλόνισε η παρουσία του Χριστού; Δεν το χωράει ο νους του ανθρώπου… Οι Ισραηλίτες που ήξεραν τον Θεό δεν είχαν τόση πίστη και όμως ένας Ρωμαίος αφήνει άφωνη την ιστορία με την πίστη και την ταπείνωσή του!

«Ξέρω,» του λέει ο εκατόνταρχος, «γιατί και εγώ είμαι άνθρωπος που έχει άλλους στην εξουσία του. Άμα πω σε κάποιον να κάνει κάτι θα το κάνει. Δίνω εντολές στους στρατιώτες και τις εκτελούν. Ζητάω πράγματα από τους δούλους μου και τα κάνουν.» Είναι φανερό πως ο εκατόνταρχος έχει ενώπιόν του τον Κύριο του ουρανού και της γης. Συνειδητοποιεί πως μιλάει σε Αυτόν που έχει την εξουσία να κάνει το παιδί του καλά.

Η πίστη του Ρωμαίου δεν τον αφήνει ασυγκίνητο. Γυρνάει στον κόσμο και λέει: «Πολλοί από όλον τον κόσμο θα έρθουν και θα γιορτάσουν μαζί με τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ στη βασιλεία των ουρανών, αλλά οι γιοι της βασιλείας θα πεταχτούν στο πιο απομακρυσμένο σκοτάδι, εκεί που είναι ο θρήνος και που τρίζουν τα δόντια.» Ο Χριστός ανταποκρίνεται στο αίτημα του πατέρα. «Πήγαινε, και όπως πίστευσες θα γίνει». Και το παιδί του έγινε καλά.

Στη συνέχεια ο Χριστός πηγαίνει στο σπίτι του Πέτρου. Εκεί βρίσκει την πεθερά του να ψήνεται στον πυρετό. Ακουμπάει το χέρι της και αυτή γίνεται καλά. Σηκώνεται από το κρεβάτι και τον περιποιήθηκε. Το απόγευμα πηγαίνουν σε αυτόν πολλούς δαιμονισμένους, που βασανίζονταν από τους δαίμονες και υπέφεραν και αυτοί και οι οικογένειές τους. Και ο Χριστός έδιωχνε τα πνεύματα με τον λόγο του και θεράπευε τους αρρώστους. Εκείνο το απόγευμα πραγματοποιήθηκε η προφητεία του προφήτη Ησαΐα που έλεγε: «Αυτός πήρε τις αρρώστιές μας και βάσταξε τις νόσους μας.»

Εντυπωσιακός ο τρόπος που το θέτει ο προφήτης Ησαΐας! Και πολύ εντυπωσιακό το απόγευμα εκείνο, έτσι όπως το περιγράφει ο ευαγγελιστής Ματθαίος. Άλλη μια σκηνή για την οποία δεν μπορώ να κάνω κάποιο σχόλιο…

Η αφήγηση συνεχίζει με τον Ιησού να βλέπει τα πλήθη που έρχονται σε αυτόν και να θέλει να φύγει, να προτιμάει την ησυχία. Ένας γραμματέας του λέει: «Κύριε, θα σε ακολουθήσω όπου και αν πας!» Και η απάντηση του Ιησού με αφήνει άφωνο: «Οι αλεπούδες και τα πουλιά του ουρανού έχουν φωλιές, αλλά ο Υιός του ανθρώπου δεν έχει πού να ακουμπήσει το κεφάλι του.»

Ένας άλλος από τους μαθητές του του λέει: «Κύριε, επίτρεψέ μου πρώτα να πάω και να θάψω τον πατέρα μου» και ο Χριστός του απαντάει: «Ακολούθησέ με και άσε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους.» Μπορεί να μην έχει δωμάτιο δικό Του, αλλά Αυτός είναι Εκείνος που δίνει απλόχερα τη Ζωή, Εκείνος που έχει σημασία. «Ακολούθα εμένα,» σα να του λέει, «και άσε τον κόσμο.»

Μπαίνει σε ένα πλοίο με τους μαθητές του και κουρασμένος όπως ήταν ξάπλωσε και κοιμήθηκε. Τότε ξέσπασε μια μεγάλη καταιγίδα και οι μαθητές του τρόμαξαν και τον ξύπνησαν: «Κύριε, σώσε μας! Χαθήκαμε!» Και Εκείνος τους απαντά: «Γιατί είστε δειλοί; Μα τόσο λίγη πίστη έχετε;» Και γυρνάει στους ανέμους και τους μίλησε επιτιμητικά και οι άνεμοι σταμάτησαν να φυσούν και η θάλασσα ηρέμησε. Οι άνθρωποι όμως εντυπωσιάστηκαν. «Ποιος είναι αυτός που και η θάλασσα και οι άνεμοι τον υπακούνε;»

Μετά φτάνουν σε μια περιοχή, στη χώρα των Γεργεσηνών, και συναντούν τον Χριστό δυο δαιμονισμένοι. Αυτοί έβγαιναν από τα μνημεία των νεκρών και ήταν πολύ δυνατοί και δεν άφηναν κανένα να περάσει από τον δρόμο αυτό. Με το που είδαν όμως τον Ιησού φώναξαν με δύναμη: «Τι κοινό έχεις Εσύ με εμάς, Ιησού, Υιέ του Θεού; Ήρθες να μας βασανίσεις πριν την ώρα μας;»

Αυτοί που δεν μπορούσαν να τιθασευτούν από άνθρωπο, στη θέα του Ιησού φρίττουν και αρχίζουν τα παρακάλια: «Αν μας εκδιώξεις, επίτρεψέ μας να πάμε στην αγέλη των γουρουνιών που βόσκει εδώ κοντά!» «Πηγαίνετε!» τους λέει ο Χριστός. Και αμέσως εξέρχονται από τους ανθρώπους που καταδυνάστευαν, μπαίνουν στα γουρούνια και αυτά σαν τρελά πέφτουν στον γκρεμό και σκοτώθηκαν στη θάλασσα. Οι βοσκοί των χοίρων είδαν τι συνέβη, έφυγαν τρέχοντας και είπαν στην πόλη τι συνέβη με τους δαιμονισμένους. Και όλη η πόλη πήγε να συναντήσει τον Ιησού και τον παρακαλούσαν να φύγει από τα μέρη τους.

Απίστευτοι τύποι! Αντί να δεξιωθούν τον Κύριο που ήρθε φέρνοντας θεραπεία και πλούσια δώρα στον κόσμο, του λένε να μην κάτσει στιγμή μαζί τους, αλλά να φύγει για αλλού! Αντί να χαρούν και να γιορτάσουν που δυο καταταλαιπωρημένοι συμπολίτες τους έγιναν καλά και απαλλάχτηκαν από το δυσβάσταχτο φορτίο τους, αυτοί διώχνουν τον Ευεργέτη. Φαίνεται πως η ζωή τους ερχόταν σε σύγκρουση με την Αλήθεια του Θεού και δεν άντεχαν τον έλεγχο.

Δεν ήταν μόνο τα γουρούνια που έβοσκαν, σε αντίθεση με τον μωσαϊκό νόμο που απαγόρευε στους Ισραηλίτες να τρώνε χοιρινό (αν ήταν κιόλας Ισραηλίτες), αλλά εν γένει η ζωή τους είχε τον δικό της προσανατολισμό και δεν άντεχε την παρουσία του Θεού. Έτσι λοιπόν αντί να υποδεχτούν τον Άγιο του Θεού, Τον διώχνουν μακρυά, χάνοντας την ευκαιρία να γίνουν και εκείνοι καλά, όπως έγιναν οι δυο συμπολίτες τους οι οποίοι βρήκαν την ειρήνη μετά από τη φοβερή σκλαβιά που τους επέβαλλαν οι δαίμονες.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ, 4

Στην αρχή του τέταρτου κεφαλαίου, ο Ιησούς οδηγείται από το Άγιο Πνεύμα στην έρημο, τόπο γνώριμο στην ασκητική παράδοση της Εκκλησίας. Εκεί νηστεύει για σαράντα μέρες. Δηλαδή δεν τρώει τίποτα, ούτε τη μέρα ούτε τη νύχτα, για σαράντα μέρες. Κάτι που πριν από αυτόν είχε κάνει και ο Μωυσής. Ποιος είναι λοιπόν ο Ιησούς; Πρόκειται για νέο Μωυσή; Ο Μωυσής έβγαλε τον λαό του από την Αίγυπτο και τον οδήγησε στην ελευθερία. Ο Ιησούς, οδηγεί τους ανθρώπους Του από το σκοτάδι στο φως και από τον θάνατο στη ζωή. Είναι λοιπόν ανώτερος από τον Μωυσή.

Μετά από σαράντα μέρες νηστείας πεινά. Τότε, εμφανίζεται ο Σατανάς, ο οποίος προσπαθεί να εκμεταλλευτεί αυτό που εκείνος βλέπει σαν αδυναμία. «Αν είσαι Υιός του Θεού,» του λέει «πες ώστε οι πέτρες να γίνουν ψωμί».

Ποιος ξέρει τι εννοούσε ο Σατανάς. Ποιος να ήταν ο σκοπός του; Μήπως του έλεγε «Ποιος είσαι; Είσαι Μωυσής; Μήπως είσαι ανώτερος και από τον Μωυσή; Πόσο κακό μου έκανε ελευθερώνοντας τον λαό για να λατρέψει τον Θεό. Μήπως και Συ ήρθες για να με βλάψεις; Θαυματούργησε λοιπόν! Κάνε το θαύμα άμα είσαι Εσύ!»

Ή μήπως του έλεγε «Υποτάξου στην αδυναμία! Θαυματούργησε εσύ αφού ο Θεός δεν σε βοηθάει. Τ’ ακούς; Ο Θεός δε σε βοηθάει. Είσαι στην έρημο και πεινάς. Πάρε εσύ τη μοίρα στα χέρια σου. Εκπλήρωσε το θέλημά σου και ξέχνα τον Θεό!»

Αν κρίνω από την απάντηση – καταπέλτη μάλλον ο διάβολος κάνει αυτό που ξέρει καλά. Διαβάλλει τον Θεό ώστε να χάσει ο Ιησούς την εμπιστοσύνη του στον Κύριο. «Δεν έχει νόημα,» του λέει, «να επιμένεις. Δεν ενδιαφέρεται. Δεν απαντάει. Εσύ βρίσκεσαι εδώ μόνος. Ως πότε θα αφήνεις το θέλημά σου; Και για τι;» Αλλά η απάντηση αστραπιαία. «Έχει γραφτεί ότι δε θα ζήσει ο άνθρωπος μόνο με ψωμί, αλλά με κάθε λόγο που προέρχεται από το στόμα του Θεού!»

Το Δευτερονόμιο είναι ξεκάθαρο. Ο Θεός οδήγησε τον λαό Του στην έρημο, ώστε να αποκαλυφθεί το περιεχόμενο της καρδιάς του. Τι θα προτιμήσει ο λαός; Πόσο βαθιά φτάνει η εμπιστοσύνη του σε Αυτόν; «καὶ μνησθήσῃ πᾶσαν τὴν ὁδόν, ἣν ἤγαγέ σε Κύριος ὁ Θεός σου ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὅπως ἂν κακώσῃ σε καὶ πειράσῃ σε καὶ διαγνωσθῇ τὰ ἐν τῇ καρδίᾳ σου, εἰ φυλάξῃ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ἢ οὔ.  καὶ ἐκάκωσέ σε καὶ ἐλιμαγχόνησέ σε καὶ ἐψώμισέ σε τὸ μάννα, ὃ οὐκ ᾔδεισαν οἱ πατέρες σου, ἵνα ἀναγγείλῃ σοι, ὅτι οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ὁ ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ρήματι τῷ ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ ζήσεται ὁ ἄνθρωπος. » Τελικά ο άνθρωπος με τον Θεό ζει λόγω του Θεού. Η καρδιά μας τι λέει; Ο Θεός είναι έτοιμος να γίνει για μας τα πάντα. Αυτή είναι η ζωή με τον Θεό. Να είμαστε μαζί Του και όλα τα αναλαμβάνει Αυτός. Η ζωή μαζί Του είναι για μας το άπαν. Αλλά η καρδιά μας τι λέει;

Ο διάβολος συνεχίζει. Τον πηγαίνει στην Ιερουσαλήμ, στην κορυφή του Ναού. «Αν είσαι Υιός του Θεού», του λέει, «πέσε κάτω! Έχει γραφτεί ότι έχει δώσει εντολή στους αγγέλους Του για Σένα, και θα σε σηκώσουν, μήπως σκοντάψεις σε κάποια πέτρα και πέσεις».

Γιατί ο διάβολος χρησιμοποιεί τον Ψαλμό αυτό; Μήπως γιατί θέλει να μάθει αν η συνέχεια του Ψαλμού πρόκειται να βγει αληθινή; «Θα πατήσεις οχιά και βασιλίσκο, και θα καταπατήσεις λιοντάρι και δράκοντα.» Ο δράκοντας τρέμει, το λιοντάρι φοβάται πως η δύναμή του καταλύεται. Η οχιά αισθάνεται το τέλος.

Ή μήπως θέλει να τον κάνει να χάσει την εμπιστοσύνη του στον Θεό; Γιατί εμπιστοσύνη που μπαίνει στη δοκιμασία δεν είναι τελεία.

Μάλλον το δεύτερο, αν κρίνω από την απάντηση του Ιησού: «Έχει γραφτεί: Δε θα βάλεις σε δοκιμασία τον Κύριο τον Θεό σου.» Το Δευτερονόμιο, το οποίο ο Ιησούς μνημονεύει, συνεχίζει: «Δε θα βάλεις σε δοκιμασία τον Κύριο τον Θεό σου όπως Τον έβαλες στον Πειρασμό». «Πειρασμός» είναι μια περιοχή, στην οποία οι Ισραηλίτες, κατά την Έξοδο, διαμαρτυρήθηκαν εναντίον του Θεού λέγοντας στον Μωυσή: «Μας έβγαλες από την Αίγυπτο για να πεθάνουμε εμείς και τα παιδιά μας και τα ζώα μας από τη δίψα;» Ήταν έτοιμοι να λιθοβολήσουν τον Μωυσή, αντί να ευχαριστήσουν και να δοξολογήσουν τον Θεό που τους έδωσε ελευθερία και ευλογίες. Τότε ο Θεός βγάζει νερό μέσα από έναν βράχο και ο Μωυσής ονόμασε τον τόπο εκείνο Πειρασμό και Λοιδορία, γιατί οι Ισραηλίτες έλεγαν «Υπάρχει Κύριος σε εμάς ή όχι;» Δηλαδή «Υπάρχει ο Θεός; Μας δίνει καμιά σημασία;»

Ο διάβολος καλεί τον Ιησού να επαναλάβει το λάθος των Ισραηλιτών, οι οποίοι τελικά δεν έζησαν να δουν ειρηνική ζωή στην γη που τους είχε επαγγελθεί. Και ο Ιησούς διορθώνει το αρχαίο λάθος, δείχνοντας πως πρέπει να εμπιστευόμαστε τον Θεό πλήρως και τέλεια.

Συνεχίζει ο διάβολος τους πειρασμούς. Τον πηγαίνει σε ένα ψηλό βουνό και του δείχνει όλα τα βασίλεια της γης με τη δόξα τους. Ο σκοπός του και ο πόθος του αποκαλύπτονται: «Θα στα δώσω όλα αυτά αν πέσεις για να με προσκυνήσεις». Και ο Ιησούς απαντά με απέχθεια για τα χάλια του Σατανά και για αυτά που Του ζητάει. «Πήγαινε πίσω μου Σατανά.» Σα να του λέει: Χάσου από τα μάτια μου σκουλήκι. «Έχει γραφτεί: Τον Κύριο τον Θεός σου θα προσκυνήσεις και αυτόν μόνο θα λατρέψεις.»

Πάλι το Δευτερονόμιο. Ο Θεός λέει το Δευτερονόμιο σε έβγαλε από τη γη της δουλείας και σου χάρισε την ελευθερία. Μόνο αυτόν να λατρέψεις. Μη γίνεις ανόητος και λατρέψεις άλλους θεούς και παραδόσεις την ελευθερία σου και υποδουλώσεις τον εαυτό σου! Η Ζωή, οι Ευλογίες, είναι με τον Θεό!

Τότε ο διάβολος τον αφήνει ήσυχο, και άγγελοι έρχονται και τον βοηθούν.

Όταν μαθαίνει ο Ιησούς ότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής συνελήφθη, πηγαίνει στη Γαλιλαία. Προφανώς ο Θεός έχει σχέδιο βάσει του οποίου χαρίζει τη σωτηρία στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι του Θεού δε δρουν τυχαία και από μόνοι τους, αλλά ο Θεός του αναδεικνύει για να βοηθήσουν τον κόσμο. Η σύλληψη του Ιωάννη σημαίνει μια νέα σελίδα στο σχέδιο του Θεού.

Φεύγει λοιπόν από τη Ναζαρέτ ο Ιησούς και πηγαίνει στην Καπερναούμ, στα όρια των περιοχών Ζαβουλών και Νεφθαλείμ. Εδώ βρίσκεται ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια των Γραφών. «Γη Ζαβουλών και γη Νεφθαλείμ, θαλάσσιος δρόμος, πέρα του Ιορδάνη, Γαλιλαία των εθνών, ο λαός που βρισκόταν στο σκοτάδι είδε μέγα φως και σε αυτούς που κάθονταν στη σκιά του θανάτου φως ανέτειλε.» Πρόκειται για μια προφητεία του προφήτη Ησαΐα, στην οποία ο ζυγός λύεται και χαρά δίνεται στον κόσμο. Οι άνθρωποι θα θελήσουν να αλλάξουν και να αφήσουν τα παλιά πίσω, γιατί γεννήθηκε παιδί, μας  δόθηκε Υιός, το όνομα του οποίου είναι Αγγελιοφόρος Μεγαλειώδους Θελήματος, Θαυμαστός Σύμβουλος, Ισχυρός Θεός, Εξουσιαστής, Άρχοντας Ειρήνης, Πατέρας του Μέλλοντος Αιώνος. Γιατί Αυτός θα δώσει Ειρήνη και Υγεία και θα φέρει Δικαιοσύνη.

Αυτός λοιπόν για τον οποίο προφήτευσε ο Ησαΐας είναι εδώ!

Και αρχίζει να κηρύττει λέγοντας: «Μετανοείτε, γιατί έφτασε η βασιλεία των ουρανών!» Το βασίλειο άνοιξε, και καλούμαστε να βιαστούμε και να μπούμε. Για να απολαύσουμε ειρήνη και χαρά. Αφήνοντας πίσω μας κάθε τι παλιό. Το Καινό είναι εδώ!

Στη συνέχεια το ευαγγέλιο μας περιγράφει πώς ο Ιησούς κάλεσε τον Πέτρο και τον Ανδρέα οι οποίοι ήταν ψαράδες. «Ακολουθήστε με, και θα σας κάνω να ψαρεύετε ανθρώπους!» Καλεί επίσης και άλλα δυο αδέρφια, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Ψαράδες και αυτοί, οι οποίοι εγκατέλειψαν και το πλοίο τους και τον πατέρα τους για να Τον ακολουθήσουν.

Και πήγαινε από μέρος σε μέρος στη Γαλιλαία ο Ιησούς διδάσκοντας τον κόσμο στις συναγωγές και κηρύσσοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας και θεραπεύοντας κάθε αρρώστια και πρόβλημα του λαού. Και ο κόσμος, ακούγοντας για Αυτόν, του έφερνε τους αρρώστους του για να τους δώσει Υγεία. Και τα πλήθη τον ακολουθούσαν, από όλο το Ισραήλ.

Δεν πρόλαβε ο Πρόδρομος να διακόψει το έργο του και ιδού Ανώτερος από αυτόν ξεκινάει το κήρυγμα και φέρνει τη σωτηρία στον λαό. Τα γεγονότα είναι κατακλυσμιαία. Και ο λαός ανταποκρίνεται.