ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ, 9

Στο ένατο κεφάλαιο του ευαγγελίου, βλέπουμε κάποιους να φέρνουν με πίστη έναν παράλυτο άνθρωπο, με το κρεβάτι του, στον Ιησού Χριστό. Εκείνος γυρνάει στον άρρωστο και του λέει: «Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες». Ο άνθρωπος λαμβάνει θεραπεία εσωτερική, και αν και παραμένει άρρωστος στο σώμα, η καρδιά του δεν είναι πια διασπασμένη, αλλά ζει την των πάντων ενότητα.

Αλλά αντί να χαρούν οι άνθρωποι για αυτό που συνέβη, κάποιοι σκανδαλίζονται. Βλασφημάει, λένε, ο Χριστός, γιατί μόνον ο Θεός μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες. Αλλά δεν τολμούσαν να τον αντιμετωπίσουν στα ίσια, να του πουν «εμείς σεβόμαστε τον Θεό. Προσπαθούμε με ταπείνωση να ακολουθήσουμε το θέλημά του γιατί Τον αγαπάμε. Γιατί εσύ συγχωρείς αμαρτίες; Είσαι μήπως θεομπαίχτης; Θες να πλανέψεις τον κόσμο να ακολουθήσει εσένα και όχι τον αληθινό Θεό, τον οποίον ο λαός μας προσκυνά;»

Γιατί, άμα ήταν άνθρωποι του Θεού δεν ξεσηκώθηκαν στην αδικία και δεν μίλησαν στον Χριστό αντρίκεια; Αλλά ο Χριστός ξέρει τι σκέφτονται και τους απευθύνει τον λόγο: Τι είναι πιο εύκολο, τους λέει, να του πω σου συγχωρούνται οι αμαρτίες ή να του πω σήκω και περπάτα; Και τότε θεραπεύει τον άρρωστο άνδρα και από τη σωματική του αρρώστια. Ο κόσμος μένει άφωνος και δοξολογεί τον Θεό. Και ο Χριστός συνεχίζει την πορεία του.

Βρίσκει τον τελώνη Ματθαίο και του ζητάει να τον ακολουθήσει. Ο τελώνης τον ακολουθεί. Έρχεται για να θεραπεύσει και να ελεήσει τα παιδιά του Θεού. Όχι για να κρίνει και για να διαχωρίσει τους ανθρώπους σε θεοσεβείς και αμαρτωλούς. Βρίσκει άνθρωπο να έχει ανάγκη και τον βοηθάει χωρίς καν να του το ζητήσει. Είναι πράγματι πολύ μεγάλο πράγμα να σου λέει ο Υιός του Θεού «ακολούθα με».

Αλλά και πάλι κάποιοι σκανδαλίζονται. Πριν ήταν γραμματείς, τώρα είναι Φαρισαίοι. Ο θρησκευόμενος κόσμος της εποχής δεν φαίνεται να παίρνει χαμπάρι τι πραγματικά θέλει ο Θεός.  «Γιατί,» λένε στους μαθητές του, «ο δάσκαλός σας τρώει με τελώνες και αμαρτωλούς;» Και ο Χριστός τους ακούει και τους δίνει την απάντηση ο ίδιος, αποκαλύπτοντας το θέλημα του Θεού.

«Δεν έχουν ανάγκη γιατρού αυτοί που είναι μια χαρά,» του λέει, «αλλά αυτοί που πονάνε.  Τραβάτε μάθετε τι σημαίνει το «έλεον θέλω και ου θυσία» και μετά τα λέμε. Εγώ δεν ήρθα να καλέσω δίκαιους αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια.»

Σειρά τώρα των μαθητών του Ιωάννη να σκανδαλιστούν. «Γιατί εμείς και οι Φαρισαίοι νηστεύουμε πολύ, αλλά οι μαθητές σου δε νηστεύουν;» Αν η νηστεία σε ωφελεί, δεν κάθεσαι να κάνεις τέτοια ερώτηση που μειώνει τους άλλους. Αντίθετα, ευχαριστείς τον Θεό για όλα τα πράγματα. Μπορεί να ήταν μαθητές του Ιωάννη, αλλά Ιωάννης δεν ήταν.

Ο Χριστός τους απαντάει: «Μα γίνεται οι φίλοι του γαμπρού να πενθούν όσο είναι μαζί τους ο γαμπρός; Θα έρθουν μέρες, που θα τους πάρουν από κοντά τους τον γαμπρό, και τότε θα νηστέψουν».

Και συνεχίζει: «Κανένας δε μπαλώνει ολοκαίνουριο ύφασμα σε παλιό ρούχο γιατί θα σχιστεί χειρότερα, ούτε βάζουν καινούριο κρασί σε παλιούς ασκούς, γιατί θα σπάσουν οι ασκοί και τότε και το κρασί θα χυθεί και οι ασκοί θα χαλάσουν. Βάζουν όμως το νέο κρασί σε νέους ασκούς και έτσι συντηρούνται και οι ασκοί και το κρασί, το ένα διατηρεί το άλλο.»

Σα να τους λέει «ακούστε παιδάκια μου, πάω να κάνω κάτι καινούριο εδώ. Δε με βλέπετε; Όλος καινούριος είμαι και καινούρια πράγματα κάνω. Καλά τα παλιά, αλλά εδώ όλα γίνονται νέα. Μην κάνετε τέτοιες ερωτήσεις που και εσάς αδικούν και εμένα. Αν σας ελκύει το καινούριο, ακολουθήστε με. Αν προτιμάτε το παλιό, κανείς δε σας πίεσε να το αλλάξετε.»

Στη συνέχεια έρχεται ένας άρχοντας και τον προσκυνάει ζητώντας με πόνο ψυχής να αναστήσει την κόρη του που μόλις πέθανε. Και σηκώνεται ο Ιησούς να πάει να βρει το κορίτσι. Εν τω μεταξύ όμως, μια κυρία που είχε τον δικό της πόνο έρχεται και με πίστη στο Πρόσωπό Του ακουμπάει την άκρη του ρούχου του. Ο Ιησούς γυρνάει, την κοιτάζει και της λέει «Έχε θάρρος κόρη μου. Η πίστη σου σε έσωσε» και η κοπέλα θεραπεύτηκε.

Δεν αγαπάει τη δόξα των ανθρώπων ο Χριστός. Δε λέει «ξέρεις πόσο μεγάλος είμαι εγώ; Να, μόνο που ακούμπησες τα ρούχα μου θα γίνεις καλά». Αλλά συμπονά τον πονεμένο άνθρωπο. Συμπονά τον άρρωστο, τον φτωχό και τον κατατρεγμένο. Και τον ενθαρρύνει. Πολύ μεγάλο πράγμα να σου λέει ο Υιός του Θεού «έχε θάρρος! Κάνε κουράγιο!»

Πηγαίνει τελικά ο Χριστός στο σπίτι του άρχοντα και βρήκε εκεί κόσμο μαζεμένο. «Φύγετε», τους λέει, «το κορίτσι δεν πέθανε αλλά κοιμάται». Αυτοί όμως τον κορόιδευαν. Ε, άμα έχεις μεγάλη εμπιστοσύνη στο status quo κοροϊδεύεις όποιον το αμφισβητεί. Σα να λες «έλα μωρέ και συ καημένε. Τι μας λες τώρα; Εσύ θα αλλάξεις τον κόσμο;» Άμα ξέρεις όμως τι θα πει Θεός, ναι, αλλάζεις τον κόσμο. Πραγματικά λοιπόν, μας λέει το ευαγγέλιο, ο Χριστός ανέστησε το κοριτσάκι.

Συνεχίζει ο Χριστός να περπατάει και τον ακολουθούσαν δυο τυφλοί φωνάζοντας «ελέησέ μας, Υιέ του Δαυΐδ!» Τον ακολουθούσαν μέχρι που μπήκε στο σπίτι. Τότε γυρνάει και τους ρωτάει: «Πιστεύετε πως μπορώ να το κάνω αυτό;» Αυτοί του απαντάνε «ναι!» Ακουμπάει λοιπόν τα μάτια τους ο Χριστός και τους λέει «να γίνει όπως πιστεύετε». Και οι τυφλοί είδαν το φως και τον κόσμο. Τους προειδοποιεί όμως: «Μην το πείτε σε κανένα». Και αυτοί φεύγουν. Αλλά δεν σιώπησαν. Αντίθετα, τον δόξασαν στους ανθρώπους.

Όπως αυτοί έφευγαν, κάποιοι άλλοι έρχονταν και έφερναν στον Ιησού έναν δαιμονισμένο κωφάλαλο. Ο Χριστός τον θεράπευσε και αυτόν και ο απλός κόσμος έλεγε πως ποτέ άλλοτε δε φανερώθηκε στον Ισραήλ κανένας άλλος σαν και Αυτόν. Οι Φαρισαίοι πάλι έλεγαν πως διώχνει τους δαίμονες επικαλούμενος τον άρχοντα τον δαιμόνων. Μάλιστα. Το ακούσαμε και αυτό. Ο άρχοντας των δαιμόνων να θεραπεύει τους ανθρώπους αντί να τους σκλαβώνει και να τους κακομεταχειρίζεται χειρότερα και χειρότερα.

Αχ αυτοί οι θρησκευόμενοι. Μα εγκαταλείπουν την κοινή λογική και την συμπόνια για τους πονεμένους πριν γίνουν θρησκευόμενοι; Τι πράγμα είναι αυτό;

Και γύρναγε ο Χριστός τις πόλεις και τα χωριά διδάσκοντας στις συναγωγές και κηρύσσοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας και θεραπεύοντας κάθε αρρώστια και κάθε πρόβλημα που βασάνιζε τον κόσμο. Κοίταζε τον κόσμο ο Χριστός, και έμοιαζε ο κόσμος χαμένος και σε αδιέξοδο, σαν τα πρόβατα που δεν έχουν ποιμένα και τους λυπήθηκε και είπε στους μαθητές του: «Ο θερισμός είναι πολύς, αλλά λίγοι οι εργάτες. Να προσεύχεστε στον Άρχοντα του θερισμού να στείλει πολλούς εργάτες στον θερισμό του.»

Ο κόσμος έχει ανάγκη. Τι να σου κάνουν λίγοι άνθρωποι; Πολλοί άγιοι χρειάζονται για να ξεμπερδέψουν τον κόσμο, να ξεμπλέξουν τα ψυχολογικά του προβλήματα, να τον στηρίξουν, να θεραπεύσουν τον πόνο στην καρδιά του και να του δώσουν χαρά, να φωτίσουν τα σκοτάδια της ύπαρξής του και να τον οδηγήσουν στην αγκαλιά του Θεού.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ, 1

Ας ξεκινήσουμε την Αποκάλυψη με το πρώτο κεφάλαιο. Από την αρχή μαθαίνουμε πως πρόκειται για αποκάλυψη του Ιησού Χριστού, την οποία του την έδωσε ο Θεός, για αυτά τα οποία πρέπει να γίνουν γρήγορα, και την οποία έστειλε μέσω του Αγγέλου του ο Θεός στον δούλο του Ιωάννη.

Μακάριος, λέει, είναι αυτός που διαβάζει και αυτοί που ακούνε από αυτόν που διαβάζει τα λόγια της προφητείας και τηρούν αυτά τα οποία είναι γραμμένα, γιατί ο καιρός πλησιάζει. Για να δούμε, θα μπορέσω και εγώ να τηρήσω τίποτα από αυτά που είναι γραμμένα, ή τζάμπα πάνε οι αναγνώσεις και οι σημειώσεις;

Ο Ιωάννης απευθύνεται στις εφτά εκκλησίες της Μικράς Ασίας. Τους εύχεται χάρη και ειρήνη, από τον Θεό και από τους επτά αγγέλους και από τον Ιησού Χριστό. Πραγματικά, αν δεν έχουμε ειρήνη και χάρη, δεν κάνουμε τίποτα καλό στη ζωή μας.

Για τον Θεό λέει πως είναι Αυτός που ήταν, που είναι και που θα είναι. Πραγματικά, ο Θεός υπήρχε πριν δημιουργήσει τον κόσμο, υπάρχει και θα υπάρχει για πάντα, ακόμα και όταν ο κόσμος πάψει να υπάρχει.

Για τους εφτά αγγέλους λέει πως βρίσκονται ενώπιον του θρόνου του Θεού. Υποθέτω πως αυτό σημαίνει πως βρίσκονται σε στενή σχέση με τον Θεό, γιατί ο Θεός ενδιαφέρεται πολύ για την αποστολή που τους έχει αναθέσει.

Για τον Ιησού Χριστό λέει πως είναι Εκείνος, η μαρτυρία του οποίου είναι άξια εμπιστοσύνης. Λέει επίσης πως είναι ο πρωτότοκος των νεκρών, αφού αυτός αναστήθηκε πρώτος και όλοι οι υπόλοιποι θα ακολουθήσουν ύστερα. Ο Ιησούς Χριστός είναι επίσης ο άρχοντας των βασιλιάδων της γης. Όλοι όσοι έχουν εξουσία, στην πραγματικότητα βρίσκονται υπό την εξουσία Του και θα λογοδοτήσουν για τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποίησαν την εξουσία τους.

Ο Ιωάννης επίσης λέει πως ο Χριστός μας αγαπάει και μας έλουσε από τις αμαρτίες μας με το ίδιο του το Αίμα. Μας έλουσε από τις αμαρτίες μας και μας έκανε μέλη ενός βασιλείου, μας έκανε ιερείς του Θεού και Πατέρα Του. Εκείνου είναι η δόξα και η εξουσία στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Θα έρθει με τα σύννεφα και θα Τον δει κάθε άνθρωπος και αυτοί οι οποίοι τον τρύπησαν με τα καρφιά και τη λόγχη στον Σταυρό και θα θρηνήσουν όλες οι φυλές της Γης. Τα σύννεφα είναι μια αναφορά στην Ανάληψη του Χριστού, μετά την οποία δυο άγγελοι φανέρωσαν στους μαθητές ότι όπως ανελήφθη ο Χριστός, έτσι και θα ξαναέρθει όταν είναι να ξαναέρθει. Η λόγχη είναι μια αναφορά στη Σταύρωση, κατά την οποία ένας Ρωμαίος στρατιώτης τρύπησε την πλευρά του Χριστού για να δει αν είχε πεθάνει ή όχι.

Τώρα γιατί θα θρηνήσουν όλες οι φυλές της Γης, μου είναι δύσκολο να καταλάβω πώς το εννοεί το κείμενο. «επ’ αυτόν» λέει. Να εννοεί ότι επειδή θα Τον δουν με τις πληγές από τη Σταύρωση θα θρηνήσουν όλοι οι άνθρωποι για το καλό που κάναμε στον Αθώο, Αγαθό και Φιλάνθρωπο Κύριο; Ή μήπως να εννοεί πως επειδή η κακία θα έχει κυριαρχήσει στο ανθρώπινο γένος, όλοι θα θρηνήσουν μόλις δουν τον Κύριο, εξαιτίας της αμαρτίας τους; Δε μου είναι σαφές τι εννοεί. Αλλά ας μην είμαι και απαιτητικός. Αποκάλυψη είναι. Ας είμαι πολύ ικανοποιημένος με όσα καταλαβαίνω!

Στη συνέχεια ο Ιωάννης μας εξηγεί πώς του έγινε η αποκάλυψη, αφού πρώτα μας πει πως ο ίδιος είναι αδερφός μας και μετέχει και αυτός στη θλίψη αλλά και στη βασιλεία και την υπομονή που βρίσκεται στον Ιησού Χριστό. Βρέθηκε, μας λέει, στην Πάτμο, εξαιτίας του λόγου του Θεού και της μαρτυρίας περί του Ιησού Χριστού (μάλλον εννοεί ότι τον εξόρισαν εκεί επειδή κήρυττε τον λόγο του Θεό και αυτά που είδε, άκουσε και έζησε μαζί με τον Ιησού Χριστό) και μια Κυριακή (κυριολεκτικά την ημέρα του Κυρίου), κάτι έγινε με το Πνεύμα το Άγιο και άκουσε μεγάλη φωνή κάποιου από πίσω του, σαν σάλπιγγα δυνατή.

Άκουσε λοιπόν μια φωνή που έλεγε: «Αυτό που βλέπεις γράψτο σε βιβλίο και στείλτο στις εφτά εκκλησίες, στην Έφεσο, στη Σμύρνη, στην Πέργαμο, στα Θυάτειρα, στις Σάρδεις, στη Φιλαδέλφεια και στη Λαοδίκεια.»

Στο σημείο αυτό, γυρνάει προς τα πίσω να δει ποιος του μιλάει και είδε εφτά χρυσές λυχνίες και στη μέση των εφτά λυχνιών κάποιος που έμοιαζε με άνθρωπο που φόραγε έναν χιτώνα που έφτανε μέχρι τα πόδια του και μια χρυσή ζώνη στο στήθος του. Τα μαλλιά του ήταν ολόλευκα, σαν το χιόνι ή τα λευκά πρόβατα και τα μάτια του ήταν σαν φλόγες πυρός.

Τα πόδια του ήταν σαν ένα μέταλλο (δεν καταλαβαίνω ποιο) σα να ήταν πυρωμένα σε καμίνι και η φωνή του σαν τον δυνατό ήχο που κάνουν πολλά νερά. Φαντάζομαι πως εννοεί κάτι σαν καταρράκτη ή ένα πολύ δυνατό και ορμητικό ποτάμι.

Στο δεξί του χέρι κρατούσε εφτά αστέρια και από το στόμα του έβγαινε ένα δίστομο σπαθί το οποίο ήταν πολύ κοφτερό. Και η όψη του ήταν πολύ φωτεινή, τόσο φωτεινή όσο ο ήλιος όταν είναι στην κορυφή του ουρανού και καίει πιο πολύ από κάθε άλλη στιγμή.

Όταν τον είδε ο Ιωάννης έπεσε κάτω στο πάτωμα πεθαμένος από τον τρόμο του και εκείνος έβαλε πάνω του το δεξί του χέρι και του είπε: «Μη φοβάσαι. Εγώ είμαι ο Πρώτος και ο Τελευταίος και Αυτός που ζει. Έγινα νεκρός και δες με, ζω στους αιώνες των αιώνων και έχω τα κλειδιά του θανάτου και του άδη. Γράψε λοιπόν αυτά που είδες και αυτά που συμβαίνουν και αυτά που πρόκειται να συμβούν.»

Πρόκειται λοιπόν περί του Ιησού  Χριστού, ο οποίος αν και τον σκότωσαν ζει και θα ζει για πάντα έχοντας νικήσει τον θάνατο, ο οποίος καλεί τον Ιωάννη να γράψει σε βιβλίο αυτά που βλέπει.

«Οι εφτά λυχνίες είναι οι εφτά εκκλησίες,» ο Χριστός αποκαλύπτει, «και τα εφτά αστέρια είναι οι άγγελοι των εφτά εκκλησιών» Ο Ιωάννης έζησε ένα μυστήριο, αλλά ο Χριστός του το εξήγησε. Στο σημείο αυτό τελειώνει το πρώτο κεφάλαιο της Αποκάλυψης.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ, 8

Στο όγδοο κεφάλαιο ένας λεπρός αρχίζει να προσκυνάει τον Ιησού και να του λέει: «αν θέλεις, μπορείς να με κάνεις καλά.» Φοβερή κουβέντα. Για να έχουμε μια ιδέα πώς είναι ένας λεπρός, έψαξα στο google και βρήκα την παρακάτω φωτογραφία:

 

 

Προφανώς η κατάστασή του ανθρώπου θα ήταν απελπιστική. Μιλάμε για μια εποχή που δεν υπήρχαν φάρμακα για τη λέπρα και που οι λεπροί ήταν απόκληροι της κοινωνίας. Δεν μπορώ να αντιληφθώ το βάθος του ανοίγματος μέσα στην καρδιά του που έκανε ο άνθρωπος αυτός, ο οποίος αντιλαμβάνεται πως ο Ιησούς μπορεί να τον κάνει καλά άμα απλώς το θελήσει… Προσκυνάει λοιπόν τον Ιησού και ανοίγεται σε Αυτόν.

Και ο Χριστός τον ακουμπάει και του λέει: «Θέλω, γίνε καλά!» Φοβερή η κουβέντα του Χριστού. Τι σχόλιο να κάνει κανείς εδώ…

Ο άρρωστος άνθρωπος γίνεται καλά και ο Χριστός του λέει να πάει στον ιερέα και να δώσει τις προσφορές που ορίζει ο νόμος σε μαρτυρία του θαύματος.

Έχουμε λοιπόν έναν πονεμένο άνθρωπο, που η αρρώστιά του του έχει αλλάξει τη ζωή, που ζητάει θεραπεία από τον Ιησού και Εκείνος τον θεραπεύει. Αλλά αμέσως μετά βλέπουμε και άλλον πονεμένο. Έρχεται ο εκατόνταρχος και ζητάει από τον Ιησού να κάνει καλά το παράλυτο παιδί του που βασανίζεται πολύ. Ο ανθρώπινος πόνος δεν έχει τελειωμό και ο Ιησούς ανταποκρίνεται. «Εγώ θα έρθω και θα τον θεραπεύσω» του απαντάει.

Μόνο να φανταστώ μπορώ τι μεγάλη χαρά θα έδωσε αυτή η απάντηση στον πατέρα του παιδιού. Όλοι καταλαβαίνουμε την αγωνία των γονιών για τα παιδιά τους. Ο πατέρας θα πρέπει να είναι πολύ χαρούμενος με την απάντηση που έλαβε. «Εγώ θα έρθω και θα τον θεραπεύσω».

Η απόκριση όμως του πατέρα είναι απρόσμενη. «Κύριε, δεν είμαι άξιος για να έρθεις στο σπίτι μου». Αντιλαμβάνεται την απόσταση που τον χωρίζει από την Αγιότητα και ταπεινώνεται. «Πες μόνο λόγο και θα γίνει καλά το παιδί μου». Τον έχει πείσει τόσο ο Χριστός, που είναι σίγουρος ότι αρκεί να το πει και το παιδί θα γίνει καλά.

Ο Χριστός θαυμάζει την πίστη αυτού του ανθρώπου. «Σε ολόκληρο το Ισραήλ, δε βρήκα τόση πίστη». Τι άνθρωπος ήταν ο εκατόνταρχος; Πόσο πολύ τον συγκλόνισε η παρουσία του Χριστού; Δεν το χωράει ο νους του ανθρώπου… Οι Ισραηλίτες που ήξεραν τον Θεό δεν είχαν τόση πίστη και όμως ένας Ρωμαίος αφήνει άφωνη την ιστορία με την πίστη και την ταπείνωσή του!

«Ξέρω,» του λέει ο εκατόνταρχος, «γιατί και εγώ είμαι άνθρωπος που έχει άλλους στην εξουσία του. Άμα πω σε κάποιον να κάνει κάτι θα το κάνει. Δίνω εντολές στους στρατιώτες και τις εκτελούν. Ζητάω πράγματα από τους δούλους μου και τα κάνουν.» Είναι φανερό πως ο εκατόνταρχος έχει ενώπιόν του τον Κύριο του ουρανού και της γης. Συνειδητοποιεί πως μιλάει σε Αυτόν που έχει την εξουσία να κάνει το παιδί του καλά.

Η πίστη του Ρωμαίου δεν τον αφήνει ασυγκίνητο. Γυρνάει στον κόσμο και λέει: «Πολλοί από όλον τον κόσμο θα έρθουν και θα γιορτάσουν μαζί με τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ στη βασιλεία των ουρανών, αλλά οι γιοι της βασιλείας θα πεταχτούν στο πιο απομακρυσμένο σκοτάδι, εκεί που είναι ο θρήνος και που τρίζουν τα δόντια.» Ο Χριστός ανταποκρίνεται στο αίτημα του πατέρα. «Πήγαινε, και όπως πίστευσες θα γίνει». Και το παιδί του έγινε καλά.

Στη συνέχεια ο Χριστός πηγαίνει στο σπίτι του Πέτρου. Εκεί βρίσκει την πεθερά του να ψήνεται στον πυρετό. Ακουμπάει το χέρι της και αυτή γίνεται καλά. Σηκώνεται από το κρεβάτι και τον περιποιήθηκε. Το απόγευμα πηγαίνουν σε αυτόν πολλούς δαιμονισμένους, που βασανίζονταν από τους δαίμονες και υπέφεραν και αυτοί και οι οικογένειές τους. Και ο Χριστός έδιωχνε τα πνεύματα με τον λόγο του και θεράπευε τους αρρώστους. Εκείνο το απόγευμα πραγματοποιήθηκε η προφητεία του προφήτη Ησαΐα που έλεγε: «Αυτός πήρε τις αρρώστιές μας και βάσταξε τις νόσους μας.»

Εντυπωσιακός ο τρόπος που το θέτει ο προφήτης Ησαΐας! Και πολύ εντυπωσιακό το απόγευμα εκείνο, έτσι όπως το περιγράφει ο ευαγγελιστής Ματθαίος. Άλλη μια σκηνή για την οποία δεν μπορώ να κάνω κάποιο σχόλιο…

Η αφήγηση συνεχίζει με τον Ιησού να βλέπει τα πλήθη που έρχονται σε αυτόν και να θέλει να φύγει, να προτιμάει την ησυχία. Ένας γραμματέας του λέει: «Κύριε, θα σε ακολουθήσω όπου και αν πας!» Και η απάντηση του Ιησού με αφήνει άφωνο: «Οι αλεπούδες και τα πουλιά του ουρανού έχουν φωλιές, αλλά ο Υιός του ανθρώπου δεν έχει πού να ακουμπήσει το κεφάλι του.»

Ένας άλλος από τους μαθητές του του λέει: «Κύριε, επίτρεψέ μου πρώτα να πάω και να θάψω τον πατέρα μου» και ο Χριστός του απαντάει: «Ακολούθησέ με και άσε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους.» Μπορεί να μην έχει δωμάτιο δικό Του, αλλά Αυτός είναι Εκείνος που δίνει απλόχερα τη Ζωή, Εκείνος που έχει σημασία. «Ακολούθα εμένα,» σα να του λέει, «και άσε τον κόσμο.»

Μπαίνει σε ένα πλοίο με τους μαθητές του και κουρασμένος όπως ήταν ξάπλωσε και κοιμήθηκε. Τότε ξέσπασε μια μεγάλη καταιγίδα και οι μαθητές του τρόμαξαν και τον ξύπνησαν: «Κύριε, σώσε μας! Χαθήκαμε!» Και Εκείνος τους απαντά: «Γιατί είστε δειλοί; Μα τόσο λίγη πίστη έχετε;» Και γυρνάει στους ανέμους και τους μίλησε επιτιμητικά και οι άνεμοι σταμάτησαν να φυσούν και η θάλασσα ηρέμησε. Οι άνθρωποι όμως εντυπωσιάστηκαν. «Ποιος είναι αυτός που και η θάλασσα και οι άνεμοι τον υπακούνε;»

Μετά φτάνουν σε μια περιοχή, στη χώρα των Γεργεσηνών, και συναντούν τον Χριστό δυο δαιμονισμένοι. Αυτοί έβγαιναν από τα μνημεία των νεκρών και ήταν πολύ δυνατοί και δεν άφηναν κανένα να περάσει από τον δρόμο αυτό. Με το που είδαν όμως τον Ιησού φώναξαν με δύναμη: «Τι κοινό έχεις Εσύ με εμάς, Ιησού, Υιέ του Θεού; Ήρθες να μας βασανίσεις πριν την ώρα μας;»

Αυτοί που δεν μπορούσαν να τιθασευτούν από άνθρωπο, στη θέα του Ιησού φρίττουν και αρχίζουν τα παρακάλια: «Αν μας εκδιώξεις, επίτρεψέ μας να πάμε στην αγέλη των γουρουνιών που βόσκει εδώ κοντά!» «Πηγαίνετε!» τους λέει ο Χριστός. Και αμέσως εξέρχονται από τους ανθρώπους που καταδυνάστευαν, μπαίνουν στα γουρούνια και αυτά σαν τρελά πέφτουν στον γκρεμό και σκοτώθηκαν στη θάλασσα. Οι βοσκοί των χοίρων είδαν τι συνέβη, έφυγαν τρέχοντας και είπαν στην πόλη τι συνέβη με τους δαιμονισμένους. Και όλη η πόλη πήγε να συναντήσει τον Ιησού και τον παρακαλούσαν να φύγει από τα μέρη τους.

Απίστευτοι τύποι! Αντί να δεξιωθούν τον Κύριο που ήρθε φέρνοντας θεραπεία και πλούσια δώρα στον κόσμο, του λένε να μην κάτσει στιγμή μαζί τους, αλλά να φύγει για αλλού! Αντί να χαρούν και να γιορτάσουν που δυο καταταλαιπωρημένοι συμπολίτες τους έγιναν καλά και απαλλάχτηκαν από το δυσβάσταχτο φορτίο τους, αυτοί διώχνουν τον Ευεργέτη. Φαίνεται πως η ζωή τους ερχόταν σε σύγκρουση με την Αλήθεια του Θεού και δεν άντεχαν τον έλεγχο.

Δεν ήταν μόνο τα γουρούνια που έβοσκαν, σε αντίθεση με τον μωσαϊκό νόμο που απαγόρευε στους Ισραηλίτες να τρώνε χοιρινό (αν ήταν κιόλας Ισραηλίτες), αλλά εν γένει η ζωή τους είχε τον δικό της προσανατολισμό και δεν άντεχε την παρουσία του Θεού. Έτσι λοιπόν αντί να υποδεχτούν τον Άγιο του Θεού, Τον διώχνουν μακρυά, χάνοντας την ευκαιρία να γίνουν και εκείνοι καλά, όπως έγιναν οι δυο συμπολίτες τους οι οποίοι βρήκαν την ειρήνη μετά από τη φοβερή σκλαβιά που τους επέβαλλαν οι δαίμονες.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ, 7

Ο Ιησούς Χριστός συνεχίζει στο έβδομο κεφάλαιο του ευαγγελίου να μιλάει με εξουσία και να εκπλήσσει τον κόσμο με τη διδασκαλία του.

Όταν η καρδιά μας είναι ταραγμένη, δε βλέπουμε καθαρά με τα πνευματικά μας μάτια και δεν μπορούμε να βοηθήσουμε τους άλλους. Οι ανθρώπινες καρδιές είναι ταραγμένες. Άλλες λιγότερο, άλλες περισσότερο. Αν μονάχα βλέπαμε τα χάλια μας, δε θα σκεφτόμασταν να κατακρίνουμε τους άλλους. Όταν κρίνουμε απλά φανερώνουμε την επιπολαιότητά μας και γι’ αυτό, το μέτρο της επιπολαιότητάς μας θα είναι και το μέτρο της δικής μας κρίσης. Αν είμαστε επιπόλαιοι, μόνοι μας αποστερούμε τον εαυτό μας από τον Θεό και τις ουράνιες ευεργεσίες Του.

Αρκεί να το ζητήσουμε και θα μας δώσει τις ουράνιες ευεργεσίες Του. Ο Θεός είναι καλός και μας αγαπάει. Εδώ οι άνθρωποι ευεργετούν τα παιδιά τους. Πόσο μάλλον ο ουράνιος πατέρας μας! Να ζητάμε και θα λαμβάνουμε, να ψάχνουμε και θα βρούμε τα ουράνια αγαθά. Ο Θεός είναι καλός και μας αγαπάει!

Να μη δίνουμε τους θησαυρούς της εκκλησίας σε αυτούς που θα τσαλαπατήσουν αυτά που έχουν αξία, όχι μόνο γιατί είναι κρίμα να τσαλαπατηθούν, αλλά και γιατί θα τσαλαπατήσουν και εμάς μαζί.

Να κάνουμε στους άλλους ό,τι θα θέλαμε να κάνουν σε εμάς. Αυτό, λέει ο Χριστός, είναι όλος ο Μωσαϊκός Νόμος και οι Προφήτες. Απίστευτη φράση. Να βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του άλλου, να βλέπουμε τον εαυτό μας στον άλλο… Είναι τόσο δύσκολο μα τόσο ουσιώδες. Ποιος θα παρέμενε φτωχός αν το κάναμε αυτό; Ποιος πεινασμένος; Ποιος μόνος; Ποιος ξεχασμένος; Να συμπεριφερόμαστε όπως θέλουμε να μας συμπεριφέρονται. Ο Ιησούς Χριστός με μια συγκλονιστική φράση αποκαλύπτει την ουσία ολόκληρης της Παλαιάς Διαθήκης. Μοναδική η εντολή που δίνεται σε όσους θέλουν να Τον ακολουθήσουν.

Μοναδική η εντολή, αλλά ο τρόπος ζωής στον οποίο μας καλεί ο Χριστός είναι δύσκολος. Ξεχάστε τις ανέσεις και τις ευκολίες σας, μας λέει. Αν με θέλετε πραγματικά, θα έρθετε προς εμένα. Παρόλο που ο δρόμος είναι δύσκολος. Για να χαθείς μακρυά από εμένα, λέει ο Χριστός, ο δρόμος είναι εύκολος και η διαδρομή ευχάριστη και πολύς κόσμος περπατά αυτόν τον δρόμο. Ο δρόμος όμως που οδηγεί στον Χριστό είναι δύσβατος και γεμάτος θλίψεις.

Δεν πρέπει ψευδοπροφήτες να μας ξεγελάνε και να μας παρουσιάζουν τις ανέσεις σαν τον δρόμο του Χριστού. Ο Δάσκαλος έχει εξηγήσει τα πάντα με μεγάλη σαφήνεια. Θα έρθουν άλλοι που θα θελήσουν να ικανοποιήσουν τα δικά τους θελήματα και θα κατασπαράξουν το ποίμνιο. Χρειάζεται λοιπόν προσοχή, ποιον ακούμε, ποιον ακολουθούμε. Ο καρπός που ποιεί καθένας μας είναι το κριτήριο για να κρίνουμε αν πρέπει να εμπιστευτούμε κάποιον ή όχι. Ένας πονηρός άνθρωπος έχει και πονηρούς καρπούς. Το έργο του μας προκαλεί μπέρδεμα και σφίξιμο και δε μας αναπαύει. Εκεί που βρίσκουμε ανάπαυση, εκεί που το μπέρδεμά μας ξεκαθαρίζει, εκεί που τα εσωτερικά μας προβλήματα λύνονται, εκεί είναι ο Χριστός.

Δε θα μπει λοιπόν στη βασιλεία των ουρανών καθένας που λέει «Κύριε, Κύριε». Αυτοί που κάνουν το θέλημα του Θεού, αυτοί που αγαπάνε γνήσια τον Θεό και ακολουθούνε τον Χριστό, για αυτούς είναι η βασιλεία Του. Ο Χριστός δε θα κοιτάξει τα φαινόμενα. Θα διεισδύσει κατευθείαν στην ανθρώπινη καρδιά. Και η ετυμηγορία θα είναι αληθινή, δηλαδή σκληρή, άμα το υλικό που θα βρει κατασπαταλήθηκε στο ψέμα και το ίδιον όφελος. «Δε σας ξέρω,» θα πει, «μακρυά από εμένα!»

Αυτοί που προσπαθούν να χτίσουν σε άλλο έδαφος από τα λόγια Του, η οικοδομή τους δε θα αντέξει. Αλλά αυτοί που θα ακολουθήσουν τα λόγια του Χριστού, αυτοί θα αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες με επιτυχία και η οικοδομή τους θα αντέξει. Όλα είναι ξεκάθαρα. Ας μετρήσουμε λοιπόν τις δυνάμεις μας και ας είμαστε και εμείς ξεκάθαροι μαζί Του. Θέλουμε η καρδιά μας να δει φως και χαρά και ανάπαυση; Ή προτιμάμε το μπέρδεμα, τα ψέματα και το σκοτάδι; Είναι στο χέρι μας.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ, 6

Στο έκτο κεφάλαιο ο λόγος του Χριστού συνεχίζεται.

Όταν ελεούμε κάποιον πρέπει να το κάνουμε από αγάπη για αυτόν και όχι για να μας θαυμάσουν οι άνθρωποι. Δε θέλει τέτοιους ανθρώπους κοντά του ο Χριστός. Αντίθετα, αυτοί που βοηθάνε αυτούς που έχουν ανάγκη από αγάπη, έχουν μεγάλη ουράνια ανταμοιβή. Το ίδιο ισχύει και για την προσευχή. Δεν προσεύχονται οι φίλοι του Χριστού για να κάνουν εντύπωση στους ανθρώπους, αλλά με ταπείνωση ενώπιον του Θεού.

Ούτε προσεύχονται με πολλά λόγια, λες και άμα πουν πολλά θα πείσουν κανένα. Γνωρίζουν ότι ο ουράνιος πατέρας τους ξέρει τι έχουν ανάγκη πριν αυτοί το ζητήσουν. Γι’ αυτό και προσεύχονται έτσι:

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν. 

Ζητάμε από τον Θεό να συγχωρέσει τα παραπτώματά μας, γιατί και εμείς συγχωρούμε όσους μας πίκραναν. Η σχέση μας με τους άλλους ανθρώπους έχει επίδραση στη σχέση μας με τον Θεό. Αυτό που είμαστε με τους άλλους αυτό κουβαλάμε και παρουσιάζουμε και στον Θεό.

Αυτά που ισχύουν για την βοήθεια που δίνουμε στους άλλους και για την προσευχή, ισχύουν και για τη νηστεία. Δεν έχει νόημα να νηστεύουμε για να φανούμε, ούτε να γκρινιάζουμε όταν νηστεύουμε. Αν είναι να γκρινιάζουμε, δεν έχει κανένα νόημα. Η νηστεία δίνει θησαυρούς και αυτοί που γκρινιάζουν είναι προφανές πως δεν γεύονται την ουράνια παρηγοριά που έρχεται από τον Θεό που βλέπει τα μύχια της καρδιάς μας.

Υπάρχουν λοιπόν ουράνιοι θησαυροί και αυτούς μας καλεί ο Χριστός να απολαύσουμε. Όχι τα λεφτά και την πολυτέλεια. Αυτά δεν έχουν νόημα, δεν αναπαύουν την ανθρώπινη καρδιά. Αντίθετα, έρχονται με πολλές έγνοιες, μην κάτι χαλάσει ή μην κάτι κλαπεί. Υπάρχουν ουράνιοι θησαυροί και επίγειοι θησαυροί. Εκεί που είναι οι θησαυροί μας είναι και η καρδιά μας. Και μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας ότι μπορούμε να έχουμε και τα δύο. Ο Χριστός είναι ξεκάθαρος: Ή το ένα, ή το άλλο. Και μας το ξεκαθαρίζει τώρα, για να μην μπερδευτούμε μετά. Η επιλογή είναι δική μας.

Κανένας δεν μπορεί να υπηρετεί δύο κυρίους. Ή τον Θεό, ή το χρήμα. Δε γίνονται και τα δύο. Ξεκάθαρα πράγματα.

Παράθυρο στην ψυχή είναι το βλέμμα. Αν η καρδιά μας είναι καθαρή, το βλέμμα μας λάμπει και ακτινοβολεί από την Χάρη του Θεού. Αν το βλέμμα μας είναι μπερδεμένο, ή, ακόμα χειρότερα, σκοτεινό, τότε τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για την καρδιά μας. Ο Καρδιογνώστης Χριστός μας μιλάει απλά και ξεκάθαρα, από ενδιαφέρον και αγάπη.

Ο Θεός μας φροντίζει, και γνωρίζοντας τον Θεό, άμα δεν υπηρετούμε το χρήμα και άμα δεν έχουμε σκοτάδι στην καρδιά μας, δεν έχουμε μέριμνες να μας απασχολούν και να μας μπερδεύουν. Αμέριμνους μας θέλει ο Χριστός. Δεν έχει νόημα, λέει, να ανησυχούμε τι θα φάμε και πώς θα ντυθούμε. Ο Θεός θα μας φροντίσει. Δεν δίνει τροφή και στέγη στα πουλιά; Δεν διακοσμεί εντυπωσιακά τα λουλούδια των αγρών; Γιατί λοιπόν εμείς να μην Του έχουμε εμπιστοσύνη; Άμα φροντίζει αυτά, δε θα φροντίσει εμάς τους ανθρώπους;

Δε μας θέλει ο Χριστός όπως τους ειδωλολάτρες, που ανησυχούν για το τι θα φάνε και πώς θα ντυθούνε και για το τι θα κάνουν αύριο. Ο Χριστός μας θέλει να γνωρίζουμε τον ουράνιο πατέρα μας, ο οποίος θέλει να μας δώσει ουράνιους θησαυρούς και είναι έτοιμος να μας φροντίσει ξέροντας όλες τις ανάγκες μας. Αντί να ανησυχούμε, ο Χριστός μας θέλει να ζητάμε τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του Θεού. Αυτές πρέπει να είναι οι προτεραιότητές μας. Όλα τα άλλα θα έρθουνε. Αρκετές δυσκολίες έχει το σήμερα. Ας μην ανησυχούμε λοιπόν και για το αύριο. Έχει ο Θεός.

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ, 5

Φτάνουμε σε ένα από τα πιο πυκνά κεφάλαια της Καινής Διαθήκης. Στο πέμπτο κεφάλαιο του Κατά Ματθαίον Ευαγγελίου ο Χριστός ξεκινά την επί του όρους ομιλία με τους περίφημους Μακαρισμούς. Ποιους μακαρίζει ο Ιησούς; Αυτούς που είναι απλοί στο μυαλό, αυτούς που πενθούν, αυτούς που είναι πράοι, αυτούς που πεινάνε και διψάνε για δικαιοσύνη, αυτούς που φέρνουν ειρήνη, αυτούς που τους διώκουν επειδή ζητάνε το δίκιο, αυτούς που τους κυνηγάνε και τους διαβάλουν επειδή Τον ακολουθούν.

Για αυτούς είναι η βασιλεία των ουρανών. Σε αυτούς απευθύνεται ο Υιός του Θεού. Αυτοί θα πλουτίσουν με ουράνιους θησαυρούς και ενώ θα ζουν σε δύσκολες συνθήκες θα βιώνουν ουράνιες καταστάσεις. Αυτοί είναι το φως του κόσμου και τα έργα τους θα λάμψουν σα φως στους ανθρώπους, φως που θα κάνει τον κόσμο να δοξάσει τον πατέρα τους. Αλίμονο όμως αν χαλάσουν στην πορεία. Όπως το αλάτι, όταν είναι καλό είναι απαραίτητο για το φαγητό, αλλά άμα χαλάσει, το πετάμε στα σκουπίδια.

Στη συνέχεια ο Χριστός εξηγεί πως δεν ήρθε για να ανατρέψει το έργο των προφητών, αλλά για να ολοκληρώσει αυτά που εκείνοι δίδαξαν και φανέρωσαν στους ανθρώπους. Οι διδασκαλίες των προφητών δε θα ακυρωθούν, αλλά η δικαιοσύνη των μαθητών του Χριστού πρέπει να υπερβαίνει κατά πολύ τη δικαιοσύνη των γραμματέων και των Φαρισαίων, δηλαδή να είναι διαφορετικής ποιότητας.

Πώς ολοκληρώνει το περιεχόμενο του Μωσαϊκού Νόμου; Ο Νόμος απαγόρευε τον φόνο. Ο Χριστός λέει πως είναι ένοχος όποιος οργίζεται έναντι του αδερφού του, είναι κατακριτέος όποιος πει τον αδερφό του ανόητο, είναι απόβλητος όποιος πει τον αδερφό του μωρό. Δεν μπορεί να έχει θέση μετά του Θεού κάποιος που έχει δημιουργήσει πρόβλημα σε κάποιον άλλο. Πρώτα πρέπει να παίρνουμε συγχώρεση από τον αδερφό μας και μετά να προσφέρουμε θυσία στον Θεό. Αν δεν τα έχουμε βρει με τον αδερφό μας, θα αντιμετωπίσουμε την αλήθεια του Θεού και αυτό είναι τρομερό.

Ο Νόμος επίσης απαγόρευε τη μοιχεία. Όμως ο Χριστός λέει πως όποιος δει τη γυναίκα κάποιου άλλου και την επιθυμήσει ήδη μοίχευσε μέσα στην καρδιά του. Το περιεχόμενο της καρδιάς μας καθορίζει και τη σχέση μας με τον Θεό. Το Καινό ήρθε και απαιτεί ριζική αλλαγή από τον άνθρωπο.

Το ίδιο και για το διαζύγιο. Όποιος διώξει τη γυναίκα του, εκτός για λόγους πορνείας, την κάνει να μοιχεύσει. Όποιος παντρευτεί γυναίκα που την έχει διώξει ο άνδρας της, μοιχεύει.

Το ίδιο και για τους όρκους. Όταν λέμε κάτι να το εννοούμε και να μην ορκιζόμαστε. Όχι μόνο δεν έχει νόημα να ορκιζόμαστε σε κάτι, αφού όλα ανήκουν στον Θεό και δεν είναι στην εξουσία μας, αλλά όλα αυτά είναι εκ του πονηρού. Ή είμαστε ειλικρινείς και υπηρετούμε την αλήθεια ή δεν είμαστε!

Το ίδιο και για την εκδίκηση και για την τιμωρία. Ο Χριστός μας καλεί να δίνουμε τόπο στην οργή και να μην αντιστεκόμαστε σε αυτούς που μας αδικούν.  «Σε όποιον σε χτυπήσει στο δεξί μάγουλο, γύρισέ του και το άλλο μάγουλο.» Μην απαντήσεις, μην εκδικηθείς, μην τιμωρήσεις. Σε αυτόν που σου ζητάει δίνε, και μην αποστραφείς αυτόν που θέλει να τον δανείσεις.

Το Καινό απαιτεί να αγαπάμε τους εχθρούς μας, να τους ευλογούμε, να τους βοηθάμε και να τους ευεργετούμε. Ο Θεός αγαπάει όλο τον κόσμο και ευλογεί τους πάντες. Ο ήλιος λάμπει και φωτίζει και ζεσταίνει και τους καλούς και τους κακούς. Τα παιδιά του Θεού είναι όπως ακριβώς και ο Θεός.

Είναι φανερό πως μια καινούρια εποχή εγκαινιάζεται στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο Θεός ήρθε στον κόσμο και έφερε τα πάνω κάτω.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ, 4

Στην αρχή του τέταρτου κεφαλαίου, ο Ιησούς οδηγείται από το Άγιο Πνεύμα στην έρημο, τόπο γνώριμο στην ασκητική παράδοση της Εκκλησίας. Εκεί νηστεύει για σαράντα μέρες. Δηλαδή δεν τρώει τίποτα, ούτε τη μέρα ούτε τη νύχτα, για σαράντα μέρες. Κάτι που πριν από αυτόν είχε κάνει και ο Μωυσής. Ποιος είναι λοιπόν ο Ιησούς; Πρόκειται για νέο Μωυσή; Ο Μωυσής έβγαλε τον λαό του από την Αίγυπτο και τον οδήγησε στην ελευθερία. Ο Ιησούς, οδηγεί τους ανθρώπους Του από το σκοτάδι στο φως και από τον θάνατο στη ζωή. Είναι λοιπόν ανώτερος από τον Μωυσή.

Μετά από σαράντα μέρες νηστείας πεινά. Τότε, εμφανίζεται ο Σατανάς, ο οποίος προσπαθεί να εκμεταλλευτεί αυτό που εκείνος βλέπει σαν αδυναμία. «Αν είσαι Υιός του Θεού,» του λέει «πες ώστε οι πέτρες να γίνουν ψωμί».

Ποιος ξέρει τι εννοούσε ο Σατανάς. Ποιος να ήταν ο σκοπός του; Μήπως του έλεγε «Ποιος είσαι; Είσαι Μωυσής; Μήπως είσαι ανώτερος και από τον Μωυσή; Πόσο κακό μου έκανε ελευθερώνοντας τον λαό για να λατρέψει τον Θεό. Μήπως και Συ ήρθες για να με βλάψεις; Θαυματούργησε λοιπόν! Κάνε το θαύμα άμα είσαι Εσύ!»

Ή μήπως του έλεγε «Υποτάξου στην αδυναμία! Θαυματούργησε εσύ αφού ο Θεός δεν σε βοηθάει. Τ’ ακούς; Ο Θεός δε σε βοηθάει. Είσαι στην έρημο και πεινάς. Πάρε εσύ τη μοίρα στα χέρια σου. Εκπλήρωσε το θέλημά σου και ξέχνα τον Θεό!»

Αν κρίνω από την απάντηση – καταπέλτη μάλλον ο διάβολος κάνει αυτό που ξέρει καλά. Διαβάλλει τον Θεό ώστε να χάσει ο Ιησούς την εμπιστοσύνη του στον Κύριο. «Δεν έχει νόημα,» του λέει, «να επιμένεις. Δεν ενδιαφέρεται. Δεν απαντάει. Εσύ βρίσκεσαι εδώ μόνος. Ως πότε θα αφήνεις το θέλημά σου; Και για τι;» Αλλά η απάντηση αστραπιαία. «Έχει γραφτεί ότι δε θα ζήσει ο άνθρωπος μόνο με ψωμί, αλλά με κάθε λόγο που προέρχεται από το στόμα του Θεού!»

Το Δευτερονόμιο είναι ξεκάθαρο. Ο Θεός οδήγησε τον λαό Του στην έρημο, ώστε να αποκαλυφθεί το περιεχόμενο της καρδιάς του. Τι θα προτιμήσει ο λαός; Πόσο βαθιά φτάνει η εμπιστοσύνη του σε Αυτόν; «καὶ μνησθήσῃ πᾶσαν τὴν ὁδόν, ἣν ἤγαγέ σε Κύριος ὁ Θεός σου ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὅπως ἂν κακώσῃ σε καὶ πειράσῃ σε καὶ διαγνωσθῇ τὰ ἐν τῇ καρδίᾳ σου, εἰ φυλάξῃ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ἢ οὔ.  καὶ ἐκάκωσέ σε καὶ ἐλιμαγχόνησέ σε καὶ ἐψώμισέ σε τὸ μάννα, ὃ οὐκ ᾔδεισαν οἱ πατέρες σου, ἵνα ἀναγγείλῃ σοι, ὅτι οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ὁ ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ρήματι τῷ ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ ζήσεται ὁ ἄνθρωπος. » Τελικά ο άνθρωπος με τον Θεό ζει λόγω του Θεού. Η καρδιά μας τι λέει; Ο Θεός είναι έτοιμος να γίνει για μας τα πάντα. Αυτή είναι η ζωή με τον Θεό. Να είμαστε μαζί Του και όλα τα αναλαμβάνει Αυτός. Η ζωή μαζί Του είναι για μας το άπαν. Αλλά η καρδιά μας τι λέει;

Ο διάβολος συνεχίζει. Τον πηγαίνει στην Ιερουσαλήμ, στην κορυφή του Ναού. «Αν είσαι Υιός του Θεού», του λέει, «πέσε κάτω! Έχει γραφτεί ότι έχει δώσει εντολή στους αγγέλους Του για Σένα, και θα σε σηκώσουν, μήπως σκοντάψεις σε κάποια πέτρα και πέσεις».

Γιατί ο διάβολος χρησιμοποιεί τον Ψαλμό αυτό; Μήπως γιατί θέλει να μάθει αν η συνέχεια του Ψαλμού πρόκειται να βγει αληθινή; «Θα πατήσεις οχιά και βασιλίσκο, και θα καταπατήσεις λιοντάρι και δράκοντα.» Ο δράκοντας τρέμει, το λιοντάρι φοβάται πως η δύναμή του καταλύεται. Η οχιά αισθάνεται το τέλος.

Ή μήπως θέλει να τον κάνει να χάσει την εμπιστοσύνη του στον Θεό; Γιατί εμπιστοσύνη που μπαίνει στη δοκιμασία δεν είναι τελεία.

Μάλλον το δεύτερο, αν κρίνω από την απάντηση του Ιησού: «Έχει γραφτεί: Δε θα βάλεις σε δοκιμασία τον Κύριο τον Θεό σου.» Το Δευτερονόμιο, το οποίο ο Ιησούς μνημονεύει, συνεχίζει: «Δε θα βάλεις σε δοκιμασία τον Κύριο τον Θεό σου όπως Τον έβαλες στον Πειρασμό». «Πειρασμός» είναι μια περιοχή, στην οποία οι Ισραηλίτες, κατά την Έξοδο, διαμαρτυρήθηκαν εναντίον του Θεού λέγοντας στον Μωυσή: «Μας έβγαλες από την Αίγυπτο για να πεθάνουμε εμείς και τα παιδιά μας και τα ζώα μας από τη δίψα;» Ήταν έτοιμοι να λιθοβολήσουν τον Μωυσή, αντί να ευχαριστήσουν και να δοξολογήσουν τον Θεό που τους έδωσε ελευθερία και ευλογίες. Τότε ο Θεός βγάζει νερό μέσα από έναν βράχο και ο Μωυσής ονόμασε τον τόπο εκείνο Πειρασμό και Λοιδορία, γιατί οι Ισραηλίτες έλεγαν «Υπάρχει Κύριος σε εμάς ή όχι;» Δηλαδή «Υπάρχει ο Θεός; Μας δίνει καμιά σημασία;»

Ο διάβολος καλεί τον Ιησού να επαναλάβει το λάθος των Ισραηλιτών, οι οποίοι τελικά δεν έζησαν να δουν ειρηνική ζωή στην γη που τους είχε επαγγελθεί. Και ο Ιησούς διορθώνει το αρχαίο λάθος, δείχνοντας πως πρέπει να εμπιστευόμαστε τον Θεό πλήρως και τέλεια.

Συνεχίζει ο διάβολος τους πειρασμούς. Τον πηγαίνει σε ένα ψηλό βουνό και του δείχνει όλα τα βασίλεια της γης με τη δόξα τους. Ο σκοπός του και ο πόθος του αποκαλύπτονται: «Θα στα δώσω όλα αυτά αν πέσεις για να με προσκυνήσεις». Και ο Ιησούς απαντά με απέχθεια για τα χάλια του Σατανά και για αυτά που Του ζητάει. «Πήγαινε πίσω μου Σατανά.» Σα να του λέει: Χάσου από τα μάτια μου σκουλήκι. «Έχει γραφτεί: Τον Κύριο τον Θεός σου θα προσκυνήσεις και αυτόν μόνο θα λατρέψεις.»

Πάλι το Δευτερονόμιο. Ο Θεός λέει το Δευτερονόμιο σε έβγαλε από τη γη της δουλείας και σου χάρισε την ελευθερία. Μόνο αυτόν να λατρέψεις. Μη γίνεις ανόητος και λατρέψεις άλλους θεούς και παραδόσεις την ελευθερία σου και υποδουλώσεις τον εαυτό σου! Η Ζωή, οι Ευλογίες, είναι με τον Θεό!

Τότε ο διάβολος τον αφήνει ήσυχο, και άγγελοι έρχονται και τον βοηθούν.

Όταν μαθαίνει ο Ιησούς ότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής συνελήφθη, πηγαίνει στη Γαλιλαία. Προφανώς ο Θεός έχει σχέδιο βάσει του οποίου χαρίζει τη σωτηρία στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι του Θεού δε δρουν τυχαία και από μόνοι τους, αλλά ο Θεός του αναδεικνύει για να βοηθήσουν τον κόσμο. Η σύλληψη του Ιωάννη σημαίνει μια νέα σελίδα στο σχέδιο του Θεού.

Φεύγει λοιπόν από τη Ναζαρέτ ο Ιησούς και πηγαίνει στην Καπερναούμ, στα όρια των περιοχών Ζαβουλών και Νεφθαλείμ. Εδώ βρίσκεται ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια των Γραφών. «Γη Ζαβουλών και γη Νεφθαλείμ, θαλάσσιος δρόμος, πέρα του Ιορδάνη, Γαλιλαία των εθνών, ο λαός που βρισκόταν στο σκοτάδι είδε μέγα φως και σε αυτούς που κάθονταν στη σκιά του θανάτου φως ανέτειλε.» Πρόκειται για μια προφητεία του προφήτη Ησαΐα, στην οποία ο ζυγός λύεται και χαρά δίνεται στον κόσμο. Οι άνθρωποι θα θελήσουν να αλλάξουν και να αφήσουν τα παλιά πίσω, γιατί γεννήθηκε παιδί, μας  δόθηκε Υιός, το όνομα του οποίου είναι Αγγελιοφόρος Μεγαλειώδους Θελήματος, Θαυμαστός Σύμβουλος, Ισχυρός Θεός, Εξουσιαστής, Άρχοντας Ειρήνης, Πατέρας του Μέλλοντος Αιώνος. Γιατί Αυτός θα δώσει Ειρήνη και Υγεία και θα φέρει Δικαιοσύνη.

Αυτός λοιπόν για τον οποίο προφήτευσε ο Ησαΐας είναι εδώ!

Και αρχίζει να κηρύττει λέγοντας: «Μετανοείτε, γιατί έφτασε η βασιλεία των ουρανών!» Το βασίλειο άνοιξε, και καλούμαστε να βιαστούμε και να μπούμε. Για να απολαύσουμε ειρήνη και χαρά. Αφήνοντας πίσω μας κάθε τι παλιό. Το Καινό είναι εδώ!

Στη συνέχεια το ευαγγέλιο μας περιγράφει πώς ο Ιησούς κάλεσε τον Πέτρο και τον Ανδρέα οι οποίοι ήταν ψαράδες. «Ακολουθήστε με, και θα σας κάνω να ψαρεύετε ανθρώπους!» Καλεί επίσης και άλλα δυο αδέρφια, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Ψαράδες και αυτοί, οι οποίοι εγκατέλειψαν και το πλοίο τους και τον πατέρα τους για να Τον ακολουθήσουν.

Και πήγαινε από μέρος σε μέρος στη Γαλιλαία ο Ιησούς διδάσκοντας τον κόσμο στις συναγωγές και κηρύσσοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας και θεραπεύοντας κάθε αρρώστια και πρόβλημα του λαού. Και ο κόσμος, ακούγοντας για Αυτόν, του έφερνε τους αρρώστους του για να τους δώσει Υγεία. Και τα πλήθη τον ακολουθούσαν, από όλο το Ισραήλ.

Δεν πρόλαβε ο Πρόδρομος να διακόψει το έργο του και ιδού Ανώτερος από αυτόν ξεκινάει το κήρυγμα και φέρνει τη σωτηρία στον λαό. Τα γεγονότα είναι κατακλυσμιαία. Και ο λαός ανταποκρίνεται.

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ, 3

«Μετανοείτε, γιατί έφτασε η βασιλεία των ουρανών!» Με τα λόγια αυτά, στο τρίτο κεφάλαιο του ευαγγελίου, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής προετοίμαζε τον δρόμο του Κυρίου.

Στο κεφάλαιο αυτό ο Ιωάννης παρουσιάζεται ως μια ασκητική μορφή, με ένα πολύ υψηλό έργο, να προετοιμάσει τον λαό για τον Ερχόμενο Κύριο. Ζει στην έρημο, με ασκητικά ρούχα, τρώγοντας «ακρίδες και άγριο μέλι», δηλαδή εφαρμόζοντας μια βαριά νηστεία σε ένα περιβάλλον δύσκολο για τον άνθρωπο. Δε μιλάει για τον Θεό ζώντας στην πολυτέλεια των πόλεων και έχοντας οικονομικά οφέλη από αυτούς που τον άκουγαν. Είναι αυθεντικός εκπρόσωπος του Θεού στη γη και για αυτό καταφέρνει και ελκύει κοντά του χιλιάδες κόσμου.

Προς αυτόν πήγαιναν όλα τα Ιεροσόλυμα και όλη η Ιουδαία και όλα τα περίχωρα του Ιορδάνη, λέει το κείμενο. Προφανώς η αυθεντικότητά του έπειθε τους ανθρώπους. Δε βγήκε στην έρημο για προσωπικό όφελος, αλλά για να ζήσει αυθεντικά τον λόγο του Θεού. Θεολογία που δεν εναρμονίζεται με τη ζωή είναι κίβδηλη και ύποπτη. Ο Ιωάννης όμως ήταν αλλιώτικος.

Περί αυτού ο προφήτης Ησαΐας είχε πει: «Φωνή κάποιου που φωνάζει στην έρημο: Ετοιμάστε τον δρόμο του Κυρίου!» γιατί: «Θα φανερωθεί η Δόξα Κυρίου και κάθε άνθρωπος θα δει τη Σωτηρία του Θεού.» Πείτε στις πόλεις του Ιούδα: «Να ο Θεός μας! Να Κύριος! Κύριος έρχεται με ισχύ.» Έρχεται για να «ποιμάνει το ποίμνιό Του σαν ποιμένας και να μαζέψει με τα χέρια του τα αρνιά και να παρηγορήσει αυτά που κυοφορούν».

Ο Πρόδρομος λοιπόν του Κυρίου έχει εμφανιστεί και καλεί τον λαό σε μετάνοια. Πώς αλλιώς μπορούν οι άνθρωποι να δεχτούν τον Κύριο που έρχεται; Και πραγματικά, ο κόσμος ανταποκρίνεται, και πηγαίνει στον Ιωάννη και βαπτίζεται στον Ιορδάνη και εξομολογείται τις αμαρτίες του.

Ανάμεσα στον κόσμο βρίσκονταν και πολλοί Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι. Ο Ιωάννης ασυμβίβαστος τους κατακεραυνώνει: «Γεννήματα εχιδνών!» τους λέει. «Οχιές! Ποιος σας έδειξε τον δρόμο να αποφύγετε την οργή που έρχεται; Κάντε καρπό άξιο της μετάνοιας! Και μην σκεφτείτε «έχουμε πατέρα τον Αβραάμ», γιατί σας λέω πως ο Θεός μπορεί και από αυτές τις πέτρες να κάνει παιδιά του Αβραάμ!»

Ο προφήτης γνωρίζει την αλήθεια του Θεού και δεν την αποστρέφεται συμβιβαζόμενος με τους ισχυρούς και τους πλούσιους του κόσμου αυτού. Εμπιστεύεται πλήρως τον Θεό και εμπαίζει όλον τον ντουνιά. Όχι δεν υποκλίνεται μπροστά στους ισχυρούς, αλλά τους κατακεραυνώνει άφοβα. Τι να φοβηθεί; Ο ίδιος ο Κύριος έχει έρθει στην γη. Η Σωτηρία του Θεού έχει φτάσει.

«Η αξίνα βρίσκεται κοντά στη ρίζα των δένδρων. Όλα τα δέντρα που δεν κάνουν καλό καρπό θα κοπούν και θα πεταχτούν στη φωτιά!» Δεν έχει λοιπόν τίποτα να φοβηθεί από τους ισχυρούς και τους πλούσιους αυτού του κόσμου. Το τέλος τους έχει έρθει και αυτοί κοιμούνται.

«Εγώ σας βαφτίζω με νερό, για να μετανοήσετε. Αυτός που έρχεται μετά από μένα είναι ισχυρότερός μου. Δεν μπορώ να κρατήσω ούτε τα υποδήματά Του. Αυτός θα σας βαφτίσει με Άγιο Πνεύμα και φωτιά. Κρατάει στο χέρι του το εργαλείο με το οποίο θα καθαρίσει το αλώνι Του και θα μαζέψει το σιτάρι στην αποθήκη, αλλά το άχυρο θα το κατακάψει με φωτιά που δε σβήνει.»

Είναι προφανές ότι μιλάμε για μια κλιμάκωση της ανθρώπινης ιστορίας. Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο για την ιστορία της ανθρωπότητας. Και πραγματικά, το παλαιό δίνει τη θέση του στο καινό, όταν ο Ιησούς έρχεται στον Ιορδάνη για να βαφτιστεί από τον Ιωάννη.

Και πραγματικά, ο Ιωάννης εκπλήσσεται και τρέμει. «Εγώ έχω ανάγκη να βαφτιστώ από Σένα, και Συ έρχεσαι σε μένα;» Τον εμπόδιζε, γιατί δεν μπορούσε να διανοηθεί να βαφτίσει εκείνος Εκείνον. Ο Ιησούς όμως ανένδοτος: «Σταμάτα επιτέλους! Γιατί είναι πρέπον έτσι να εκπληρώσουμε κάθε δικαιοσύνη». Ώστε αυτό επιτάσσει η δικαιοσύνη του Θεού! Άλλη μια παράξενη χρήση της λέξης «δικαιοσύνη». Για άλλη μια φορά, η δικαιοσύνη του Θεού είναι έξω από την ανθρώπινη λογική, αλλά γίνεται κατανοητή από τους αγίους του Θεού. Ώστε είναι δίκαιο ο Μόνος Άγιος να βαφτιστεί από τον προφήτη του Θεού, το Καινό να πάρει τη σκυτάλη από το Παλαιό. Ο Ιωάννης πείθεται.

Αμέσως μόλις βαφτίζεται ο Ιησούς βγαίνει από το νερό και βρισκόμαστε μπροστά σε μία Θεοφάνεια! Ποιος μπορεί να εξηγήσει τι έγινε εκείνη τη μέρα στον Ιορδάνη; Ποιος μπορεί να καταλάβει τι εμπειρία περιγράφει ο ευαγγελιστής λέγοντας: «Ανοίχθηκαν οι ουρανοί! Και είδε το Πνεύμα του Θεού να κατεβαίνει σαν να ήταν περιστέρι και να έρχεται σε αυτόν! Και να, φωνή από τους ουρανούς να λέει: Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός στον οποίον βρήκα ικανοποίηση!» «Το γλυκό μου το παιδί, που με ευχαριστεί.»

Απίστευτα πράγματα! Τα ουράνια και τα επίγεια πλέκονται μεταξύ τους και ο δεσμός δεν μπορεί πια να διαλυθεί!  «Και θα φανερωθεί η Δόξα Κυρίου και κάθε άνθρωπος θα δει τη Σωτηρία του Θεού.» Η προφητεία εκπληρώνεται. Η ανθρώπινη ιστορία αλλάζει.

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ, 2

Το δεύτερο κεφάλαιο εξιστορεί την προσκύνηση των Μάγων αλλά και τη δολοφονία των μωρών από τον Ηρώδη.

Μυστηριώδεις προσωπικότητες οι Μάγοι. Με εντυπωσιάζει η ευσέβεια και η χαρά τους. Γεννήθηκε Βασιλιάς των Ιουδαίων και ήρθαν από μακρυά να προσκυνήσουν το μωρό και να Του προσφέρουν δώρα.

Και μπορεί η Ανατολή να προσκυνάει τον Χριστό, οι δικοί του όμως ταράσσονται. Η ζωή όπως την ξέρανε διαταράσσεται, γιατί ο Θεός επεμβαίνει δυναμικά και το παιχνίδι ξεφεύγει από τα δικά τους χέρια. Ο βασιλιάς Ηρώδης αναστατώνεται και ρωτάει τους αρχιερείς να του πουν πού γεννιέται ο Χριστός. Και αυτοί, γνωρίζοντας τους προφήτες, τον βεβαιώνουν πως ο Χριστός γεννιέται στην Βηθλεέμ.

«Και συ Βηθλεέμ, γη Ιούδα, καθόλου δεν είσαι ελάχιστη ανάμεσα στους ηγεμόνες του Ιούδα, γιατί από σένα θα έρθει ηγούμενος, ο οποίος θα ποιμάνει τον λαό μου τον Ισραήλ.»

Ο προφήτης Μιχαίας το θέτει έτσι:

«Και συ Βηθλεέμ, οίκε του Εφραθά, είσαι η πιο μικρή ανάμεσα στους ηγεμόνες του Ιούδα. Από εσένα θα έρθει για μένα άρχοντας στον Ισραήλ, και οι ρίζες αυτού απ’ αρχής των ημερών του αιώνος. Για αυτό θα παραδοθούν αυτοί έως τον καιρό που θα γεννήσει η γυναίκα που περιμένει παιδί, και οι υπόλοιποι των αδερφών τους θα επιστρέψουν με τους άλλους γιους του Ισραήλ. Και θα αναδειχθεί και θα φανερωθεί και θα ποιμάνει το ποίμνιό Του με ισχύ ο Κύριος, και θα ζουν στην δόξα του ονόματος του Κυρίου του Θεού τους, γιατί τώρα θα αναγνωριστεί το μεγαλείο τους έως τα άκρα της γης. Και θα έρθει ειρήνη.»

Ειρήνη λοιπόν φέρνει ο Χριστός. Αλλά ο κόσμος ταράζεται, γιατί δεν έχει ειρήνη ο ίδιος και μισεί την ειρήνη. Πώς τολμάει ο Θεός να μας χαλάει την στρωμένη ζωή μας; «Ακούσας δε Ηρώδης ο βασιλεύς εταράχθη και πάσα Ιερουσόλυμα μετ’ αυτού». Και πρόκειται ο Ηρώδης να αντιδράσει. Δε θα ανεχτεί τον αναμενόμενο Βασιλιά. Ζητά από τους Μάγους να γυρίσουν πίσω όταν βρουν το παιδί και να του υποδείξουν ποιος είναι «ώστε να τον προσκυνήσει και αυτός».

Εν τω μεταξύ, οι Μάγοι βρίσκουν το Παιδί, Τον προσκυνούν, Του προσφέρουν τα δώρα από τους θησαυρούς τους, «χρυσόν και λίβανον και σμύρναν» και βλέποντας ένα όνειρο παρακάμπτουν στην επιστροφή τον Ηρώδη και γυρνάνε στην πατρίδα τους από άλλο δρόμο.

Ταυτόχρονα άγγελος εμφανίζεται πάλι με όνειρο στον Ιωσήφ και του λέει να φύγει με το παιδί και τη μητέρα του στην Αίγυπτο, γιατί ο Ηρώδης θα προσπαθήσει να δολοφονήσει το παιδί.

Και πράγματι, ο Ηρώδης με μεγάλο θυμό διατάζει να δολοφονηθούν όλα τα μωρά της περιοχής της Βηθλεέμ μέχρι της ηλικίας των δύο ετών. Απίστευτη βαρβαρότητα. Αν νομίζαμε πως η κτηνώδης βιαιότητα είχε τελειώσει στον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης κάνουμε λάθος. Ιδού, η Καινή Διαθήκη ξεκίνησε, και ακόμα κτήνη κυβερνάνε τη γη.

Δεν χωρά ανθρώπινος νους την εντολή. Αθώα μωρά να δολοφονηθούν εν ψυχρώ. Και αντί οι αρχιερείς και ο λαός να εξεγείρονται και να προτιμούν να σφαχτούν από τον Ηρώδη ή να επιχειρήσουν να τον ρίξουν από την εξουσία με επανάσταση, οι στρατιώτες κάνουν πράξη την εντολή.

Αυτό που είχε προφητεύσει ο προφήτης Ιερεμίας γίνεται:

«Ακούστηκε φωνή στη Ραμά, πολύς θρήνος και κλάμα και οδυρμός. Η Ραχήλ κλαίει τα παιδιά της, και δεν μπορεί να παρηγορηθεί, διότι δεν υπάρχουν πια.»

Αλλά η προφητεία έχει και συνέχεια:

«Έτσι είπε ο Κύριος: Ας σταματήσουν τα κλάματα και τα δάκρυα, διότι υπάρχει αμοιβή στα έργα σου, και θα επιστρέψουν από τη γη των εχθρών μόνιμα τα παιδιά σου».

Και πιο κάτω: «Γι’ αυτό έσπευσα σε αυτόν, για να ελεήσω τον λαό μου, λέει ο Κύριος».

Ο βασιλιάς μαίνεται, ο Κύριος όμως ελεεί την ανθρωπότητα.

Όταν πέθανε ο Ηρώδης, πάλι άγγελος φανερώνεται στον Ιωσήφ σε όνειρο, στην Αίγυπτο, και του λέει να πάρει το παιδί και τη μητέρα του και να πάνε στο Ισραήλ, γιατί πέθαναν αυτοί που ήθελαν να σκοτώσουν το παιδί. Έτσι εκπληρώνεται η προφητεία που λέει «από την Αίγυπτο κάλεσα τον Υιό μου»

Επιστρέφουν λοιπόν στο Ισραήλ, αλλά επειδή ο Ιωσήφ άκουσε πως στην Ιουδαία βασιλεύει τώρα ο γιος του Ηρώδη, φοβήθηκε, και πάλι σε όνειρο του αποκαλύπτεται να πάει στην Γαλιλαία αντί της Ιουδαίας. Και αυτός πήγε στην Ναζαρέτ. Και εκπληρώθηκαν και άλλες προφητείες, που έλεγαν «θα ονομαστεί Ναζωραίος».

Εκτός από την ανείπωτη σκληρότητα του βασιλιά, υπάρχει και η αγιότητα του Ιωσήφ. Δεν είναι συνηθισμένο άνθρωπος να δέχεται τόσες αποκαλύψεις από άγγελο Κυρίου και όμως ο Ιωσήφ όχι μόνο δεν εκπλήσσεται, αλλά δείχνει εμπιστοσύνη σε αυτά που του αποκαλύπτονται. Ο Θεός δια του αγγέλου τον καθοδηγεί και αυτός εμπιστεύεται τον Θεό. Πρόκειται όντως για εξαιρετικό άνθρωπο.

Κλείνουμε με μια εικόνα:

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ, 1

Η αρχή του ευαγγελίου κατά Ματθαίον μου φαινόταν ανέκαθεν εξωτική, ενίοτε δε και βαρετή, επειδή περιέχει τη γενεαλογία του Χριστού. Ένα σωρό παράξενα ονόματα, τα περισσότερα από τα οποία ούτε που τα έχω ξανακούσει ποτέ…

Α, από εδώ βγαίνει και η φράση «γενεές δεκατέσσερις». Λέει, από τότε μέχρι τότε γενεές δεκατέσσερις, από εκεί μέχρι εκεί πάλι γενεές δεκατέσσερις και από εκεί μέχρι τον Χριστό άλλες δεκατέσσερις γενεές.

Τα περισσότερα ονόματα στην γενεαλογία του Χριστού δεν τα ξέρω, οπότε δε θα κάνω κάποιο σχόλιο για αυτά, αλλά υπάρχει κάτι άλλο στο κεφάλαιο αυτό που μου τράβηξε την προσοχή… Εκεί που μιλάει για τη σύλληψη του Χριστού από το Άγιο Πνεύμα, λέει πως ο Ιωσήφ νόμισε πως το παιδί ήταν κάποιου άλλου και επειδή ήταν δίκαιος σκεφτόταν να την φυγαδεύσει κρυφά ώστε να μην την τιμωρήσει ο κόσμος, όπως ο νόμος όριζε για τέτοιες περιπτώσεις, αλλά και όπως η κοινωνία συνήθως κάνει για νεαρές ανύπαντρες μητέρες…

Το εντυπωσιακό εδώ είναι πως ήθελε να την φυγαδεύσει επειδή ήταν δίκαιος. Δηλαδή, η δικαιοσύνη του Θεού και των αγίων Του, δεν έχει σχέση με την δικαιοσύνη των ανθρώπων… Δεν είναι δηλαδή δίκαιο να τιμωρηθεί η γυναίκα, αλλά να ελεηθεί, ακόμα και αν είχε σχέσεις με κάποιον άλλον πριν από τον γάμο που σχεδιαζόταν με τον Ιωσήφ.

Αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον και νομίζω πως αξίζει να παρακολουθήσουμε στη συνέχεια την έννοια της δικαιοσύνης στο ευαγγέλιο του Ματθαίου.

Και ενώ ο Ιωσήφ σκεφτότανε αυτά, είδε σε όνειρο άγγελο Κυρίου να του εξηγεί πως το μωρό είναι εκ Πνεύματος Αγίου και πως θα είναι αγόρι και θα το ονομάσει Ιησού, γιατί Αυτός θα σώσει τον λαό Του από τις αμαρτίες του. Με αυτόν τον τρόπο εκπληρώνεται η προφητεία του Προφήτη Ησαΐα, ο οποίος είπε πως η παρθένος θα κάνει παιδί και θα Τον ονομάσουν Εμμανουήλ, που σημαίνει μαζί μας ο Θεός.

Μόλις ξύπνησε ο Ιωσήφ, έκανε αυτά που του είπε ο άγγελος και πήρε τη γυναίκα του, αλλά δεν είχε ερωτικές επαφές μαζί της. Όταν δε γεννήθηκε το μωρό, τον ονόμασε Ιησού.

Εντυπωσιακά τα ονόματα που σχετίζονται με τον Χριστό. «Αυτός θα σώσει τον λαό Του από τις αμαρτίες τους». «Μαζί μας ο Θεός». Πολύ ωραία ονόματα, που φέρουν μέσα τους κρυμμένη τη δύναμη και την παρουσία του Θεού.